بررسی روانشناختی ارتباط جرم اضرار به غیر با سلامت معنوی

سلامت معنوی شکلی از تجربه معنوی انسان در دو چشم انداز مختلف است:الف چشم انداز سلامت مذهبی که بر چگونگی درک افراد از سلامتی در زندگی معنویشان هنگامی که با قدرتی بالاتر ارتباط دارند، متمرکز است، ب چشم انداز سلامت وجودی که بر نگرانی های اجتماعی و روانی افراد متمرکز است.اصطلاح سلامت معنوی که نخستین بار در سال 1971متوسط. دیوید او موبرگ تحت عنوان بهزیستی معنوی وضع شد بیش ازهمه بر بهزیستی شخصی فرد و ارتباط با خدای او تاکید دارد. این دو بعد در عین منفک بودن با هم تعامل و همپوشی دارند1اضرار یعنی آنچه که موجب ضرر است و مفهوم اضرار به غیر را می توان در قواعد فقهی همچون لاضرر ، اتلاف ( به تسبیت و به مباشره ) علی الید ، غصب و ...رصد کرد، و در مهمترین آنها یعنی قاعده لاضرر که یکی از قواعد مشهور فقهی است و خلاصه مفاد آن ، این است که دراسلام اضرار به غیر، نه درمرحله قانونگذاری و نه در محله اجراء ، مشروعیت ندارد مشکینی، علی / اصطلاحات الاصول،/ بی تا / ص(203 در اصل چهلم قانون اساسی هم اشاره شده است که : هیچکس نمیتواند اعمالحق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد. در این تحقیق علاوه بر مطالعات کتابخانه ای مرتبط ، مطالعه ی میدانی با استفاده از پرسشنامه پایش شده انجام گرفته است و بر اساس یافته ها ، حجم قابل توجه مراودات روزمره و سرعت بالای تبادل اطلاعات و کنش ها و نیز مدرن تر و فراوانتر شدن ابزارهای در دسترس بشر (اعم از ملموس و مجازی) بستر آسیبرسانی به افراد جامعه، برای کسانی که به نوعی دارای انگیزه اضرار به غیر هستند را بیش تر از پیش فراهم کرده و سلامت معنوی جامعه را متاثر ساخته است