تاب آوری شهری: ارایه مدلی مفهومی از برنامه ریزی و مدیریت شهری

آنچه امروز در مبحث مدیریت شهرهای جهان مطرح می گردد، تاب آوری شهرها است که از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا می تواند حیات و دوام یک شهر را به راحتی تحت تاثیر قرار دهد. وصول به کارکرد و توانمندی بیشتر در شهرها به گونه ای که بتوانند در کمترین زمان پاسخگوی بحرانهای پیشآمده شوند و بهترین عکس العمل را نشان دهند، مبحثی است که میتواند پلی میان مباحث تاب آوری شهری و مدیریت شهری رقم زند. در این تحقیق، بصورت توصیفی، ارتباط میان مدیریت شهری و تابآوری شهری با ارایه مدلی مفهومی بیان گشته است. تابآوری بعنوان مفهومی در ارتباط با شهرها و برنامهریزی از دهه 1990 و در پاسخ به تهدیدات محیطی و تنظیم چهارچوب های اجتماعی و نهادی ظاهر گشت تا نشان دهد که شهرها در شرایط پیچیده و بغرنج و غیرقابل پیشبینی باید بتوانند بصورت پایدار عمل کرده و در برابر مشکلات مقاوم بایستند. نتایج نشان داد که، شناسایی و آزمودن نقطه ضعفهای شهری، تبدیل این نقطه ضعفها به نقطه قوت، و درنهایت یافتن فرم ها، عملکردها، و جریانات انطباق پذیر و انعطاف پذیر می تواند در توسعه طرح های شهری حایز اهمیت باشد. آنچه در مدیریت شهری مهم ارزیابی میشود توجه به تغییرات کالبدی شهر است. وجود منابع مالی، انسانی و مهمتر از همه منابع اطلاعاتی غنی میتواند شهر را به سمت ارایه خدمات بهتر سوق دهد تا در این میان انتظارات مردم و گروههای بانفوذ نیز برآورده گشته، اهداف پایداری بدست آمده و تاب آوری شهر تضمین گردد.