تعیین ارتباط کیفیت زندگی و فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان خاتم الا نبیاء گنبد کاووس در سال 69

مقدمه: فرسودگی شغلی علاوه بر تاثیرات سوء بر سلامت جسمی روانی و ابعاد مختلف کیفیت زندگی شخصی و شغلی پرستاران، هزینه های فراوانی نیز برای سازمان به همراه دارد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط فرسودگی شغلی با کیفیت زندگی پرستاران انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 175 پرستار شاغل در بیمارستان خاتم الانبیاء گنبد کاووس به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سه قسمتی شامل: اطلاعات جمعیت شناختی، کیفیت زندگی 26 سوالی WHOQOL و فرسودگی شغلی ماسلاچ بود. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS22 و آزمون های تی، کایاسکویر و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سن و سابقهکار به ترتیب 38/34 و 13/81 سال بود. 92/54 درصد لیسانس، 88/81 درصد متاهل، 62/69 درصد زن، 88/06 درصد شیفت در گردش و 26/12 درصد در بخش اورژانس مشغول به کار بودند. بالاترین و پایین ترین میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی مربوطه به سلامت جسمانی و محیط 66/78) و (63/26 بود. بین بعد سلامت محیط و کیفیت زندگی کلی با اضافه کار همبستگی منفی r= -0/193)، (r= -0/169 وجود داشت. بالاترین و پایین ترین میانگین نمره ابعاد فرسودگی شغلی مربوط به خستگی عاطفی و درگیری (فراوانی: 68/7 و 16/4، شدت: 75/4 و (19/4 بود. فراوانی عملکرد شخصی و شدت خستگی عاطفی با تمام حیطه های کیفیت زندگی همبستگی معکوس داشتند.نتیجه گیری: با توجه به رابطه معکوس بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، با ارایه و اجرای راهکارهای مختلف مدیریتی و شناسایی عوامل موثر در زمینه ارتقاء کیفیت زندگی، فرسودگی شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهره وری خواهد شد.