تحلیلی بر نقش آیت الله ملک حسینی ره در قیام ایلات و عشایر جنوب کشور

بی تردید در هر تحقیق تاریخی، شناخت، بررسی و نقد منابع از مهم ترین لوازم و ابزار آن است. در واقع بدون شناخت و بررسی انتقادی منابع، هیچ تحقیق و پژوهشی علمی نخواهد بود و به فرجام درست نمی رسد. در این تحقیق از روش سند گزینی و مطالعات کتابخانه ای برای بررسی موضوع استفاده شده است. نزدیک به نیم قرن پیش ، قیامی خونین و مهم در جنوب و جنوب غربی ایران رخ داد که به اعتراف برخی آگاهان رژیم حکومت پهلوی دوم را متزلزل کرد. این قیام اصیل و مردمی، در آن زمان غایله جنوب غایله فارس یا غایله فارس و خوزستان خوانده شد. تضاد و تعارض عشایر با حکومت پهلوی از همان آغاز اقدامات رضا شروع شد. این روند دشمنی با وجود سرکوب ایلات و عشایر در طول سال های 1310 به بعد تا پایان پادشاهی رضا شاه ادامه یافت. قتل یک جون به نام ملک عابدی که مسیول اصلاحات ارضی فیروز آباد بود دستاویز حکومت برای این سرکوب بود و حکومت استبدادی و دستگاه تبلیغاتی آن از 23 آبان تا اواسط آذر 1341 به هجوم گسترده تبلیغاتی علیه عشایر و سران آن مبادرت ورزیدند. بی تردید، روحانیون و دیگر مبارزین انقلابی فارس و کهگیلویه و بویراحمد که با امام خمینی همراه و همدل بودند و در مخالفت رژیم شاه فعالیت می کردند، با تمام وجود از قیام عشایر حمایت و جانبداری نمایند. بر اساس روایات و مشاهدات، روحانیون برجسته ای چون آیت اله سید کرامت الله ملک حسینی، آیت اله محلاتی، آیت الله سید عبدالحسین دستغیب و ... از لحاظ مادی و معنوی قیام عشایر را کمک نموده اند. آیت الله سید کرامت اله ملک حسینی از سال 41 پس از خروش و قیام خمینی کبیر ره و به تاسی از استاد خود به صف انقلابیون پیوست . وی یکی از مضروبان واقعه یورش نظامیان حکومت شاه به مدرسه فیضیه قم در سالروز شهادت امام جعفر صادق ع در سال 1342 بود و به موجب اسناد بدست آمده از ساواک، به زعم آنها از جمله خطرناکترین شاگردان امام و از روحانیون تحت مراقبت بود . ایشان از مفاخر عالم تشیع و ارکان خطه ی جنوب در حمایت از امام ره و انقلاب اسلامی بود، که بی هیچ تردید و اغراقی آن مرحوم را می توان از استوانه ها و پایه های انقلاب دانست که، نام او با تاریخ جمهوری اسلامی رقم خورده و عجین شده است