موانع نهادی توسعه گردشگری ایران

گردشگری ایران باوجود تاریخ چند هزارساله و جاذبه های طبیعی فراوان نتوانسته از این پتانسیل خود بهرهمند و جایگاه مناسبی در بازار بین المللی کسب کند. موانع متعدد سیاستی، زیرساختی، انسانی و مدیریتی و ... در این عدم موفقیت نقش داشته است. در پژوهش حاضر سعی شده بامطالعه اسناد موجود در این زمینه، موانع نهادی توسعه گردشگری ایران بررسی و بر اساس مولفه های محیط نهادی کسب وکار طبقه بندی شود. مهمترین موانع توسعه گردشگری ایران در ارتباط با مولفه نهادی نرم افزاری سیاست ها، قوانین و مقررات است. از منظر کارشناسان واضح نبودن سیاستها و اهداف کلان دولت در راستای توسعه گردشگری و اختلاف نظر دو جناح دولتی نسبت به گردشگری اساسیترین مشکل این صنعت است. اولین و مهمترین نیاز گردشگری تامین منابع مالی است و گردشگری به عنوان یک صنعت برای توسعه در سطوح بین المللی، ملی و محلی نیاز حیاتی به سرمایه گذاری دارد. اصطکاک بخش خصوصی با نهادها و حوزه های دولتی بسیار زیاد است. عدم حمایت دولت از سرمایه گذاری در گردشگری، عدم تمایل بخش خصوصی برای سرمایه گذاری، قوانین و مقررات محدودکننده، استفاده از نیروهای غیرمتخصص و بی کفایت و ... دیگر موانع موجود مربوط به این مولفه است. در کنار این عوامل، مولفه سخت افزاری مانند کمبود و ضعف زیرساخت ها، تسهیلات و تجهیزات رفاهی و خدماتی مربوط به گردشگری دیگر عامل تاثیرگذار بر عدم توسعه بخش گردشگری است.