اثر یک دوره مکمل دهی عصاره زعفران همراه با یک جلسه فعالیت ورزشی بر تغییرات انسولین دانشجویان پسر

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 428

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PTLAR01_095

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1397

چکیده مقاله:

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره مکمل دهی عصاره زعفران همراه با یک جلسه فعالیت ورزشی بر تغییرات انسولین دانشجویان پسر 18 تا 28 ساله بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی دانشجویان پسر 18 تا 28 ساله شهرستان لارستان بودند. از بین داوطلبانی که قصد شرکت در این پژوهش را داشتند 24 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و بر اساس توان هوازی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. از تمامی شرکت کنندگان در روز آزمون، سه ساعت بعد از صرف صبحانه (کنترل شده) و قبل از انجام فعالیت مورد نظر، در حالت استراحت توسط پزشک پنج سی سی خون از ورید آرنج دست راستشان گرفته شد. سپس شرکت کنندگان به مدت 30 دقیقه با شدت 75 درصد ضربان قلب ذخیره ای روی نوار گردان دویدند و بلافاصله پس از اتمام فعالیتمجددا از آنها خونگیری بعمل آمد. سپس به مدت 15 روز به گروه تجربی روزانه 400 میلی گرم مکمل زعفران و به گروه کنترل، دارو نما داده شد. پس از اتمام مکمل دهی مانند پیش آزمون مجددا دو نوبت خونگیری، قبل و بعد از انجام فعالیت30دقیقه ای از شرکت کنندگان بعمل آمد و نمونه های خونی برای بررسی به آزمایشگاه منتقل شدند. از روش آنزیم ایمنواسی از نوع ساندویچی و رقابتی به منظور اندازه گیری انسولین استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل و t وابسته استفاده شد. یافته ها نشان داد بین گروه های زعفران و دارونما از لحاظ تغییرات انسولین در حالت استراحت تفاوت معنی داری مشاهده شد .(P=0/026) همچنین یافته ها نشان داد بین گروه های مصرف مکمل زعفران و دارونما از لحاظ تغییرات غلظت انسولین پس از فعالیت ورزشی تفاوت معنی داری وجود داشت .(P=0/035) یافته ها نشان داد بین پیش آزمون و پس آزمون تغییرات غلظت انسولین در حالت استراحت و پس از فعالیت ورزشی تفاوت معنی داری مشاهده شد .(P=0/001) به نظر می رسد مصرف زعفران، میزان فشار وارد شده بر شرکت کنندگان گروه تجربی را کاهش داده و متعاقبا خستگی را به تاخیر می اندازد و از اینرو منجر به عدم افزایش اپی نفرین و گلوکاگن و رشد می گردد.

نویسندگان

فاطمه شبان سروستانی

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش و دبیر آموزش و پرورش استان فارس