مدل تلفیق اقتصاد مقاومتی و مهندسی (مدیریت) ارزش و نقص مهندسی ارزش در نیل به اهداف اقتصاد مقاومتی

اقتصاد مقاوتی از مهمترین مسایل کشور است که در پی مقاوم سازی، ترمیم ساختارها متناسب با امکانات موجود می باشد. با توجه به ابلاغ سیاست اقتصاد مقاومتی در اقتصاد ایران از طرف رهبر معظم انقلاب بر اساس بند یکم اصل 110 قانون اساسی که پس از بررسی در مجمع تشخیص مصلحت نظام وابلاغ آن به روسای سه قوه کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی و گاز، افزایش تولید و اشتغال از جمله موارد مطرح شده در سیاست های 24 گانه اقتصاد مقاومتی قرار گرفت. یکی از بهترین راهکارهای تحقیق این اقتصاد استفاده از ابزارهای کارآمد است که بتواند استقلال کشور را تامین نماید. در همین راستا مهندسی ارزش یکی از ابزارهای مدیریتی است که بصورت سیستماتیک و کاربردی در بهبود فرآیند حل مسیله، کاهش هزینه ها و عملکرد طرح ها نه تنها در زمان تحریم موثر می باشد، بلکه می تواند باعث پیشرفت و عدم وابتسگی شود مهندسی ارزش با یک رویکرد کارکرد گرا می تواند مولفه های غیرضروری را که موجب تحمیل هزینه های اضافی و اتلاف زمان می شود را شناسایی و حذف نماید. در این مقاله سعی شده با ارایه مدلی تلفیقی با استفاده از روسکردی تحلیلی نظری و با تبیین نظریه های موجود یک رابطه میان اقتصاد مقاومتی و مهندسی ارزش تعریف کرد که چگونه می توان از تکنیک مهندسی ارزش در مستحکم سازی بنیادهای اقتصاد مقاومتی استفاده نمود و با استفاده از آن می توان نتیجه گرفت که مطالعات مهندسی ارزش در جهت تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی (ابلاغی از سوی مقاوم معظم رهبری) می باشد و می تواند زمینه طرفه جویی در طرح های بزرگ اقتصادی عمرانی و صنعتی و خدماتی را فراهم سازد و موجب افزایش سودآوری و بهره وری گردد.