بررسی ارتباط حاشیه نشینی و سرقت، مطالعه موردی در شهرستان خرمشهر

هدف از این تحقیق بررسی ارتباط متغیرهای وضعیت روانی و شخصیتی، عدم کنترل اجتماعی، عوامل اقتصادی نامطلوب، عضویت در خرده فرهنگ بزهکاری و داشتن دوستان منحرف، عدم برخورداری از فرصت های مشروع و عدم حفاظت از آماج جرم بر میزان ارتکاب سرقت توسط حاشیه نشینان، در بین بزهکاران شهر خرمشهر، است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق، عبارت است از سارقینی که در حاشیه شهر خرمشهر؛ دستگیر شده بودند و توسط پلیس اگاهی مراحل اداری آنها در حال پیگیری بود. زمان تحقیق از مددجویان از اول دی 96 تا آخر اسفند 96 به مدت سه ماه، طول کشیده است. تعداد افراد دستگیر شده 100 نفر بود که جامعه آماری این تحقیق را تشکیل داد. اما به طور کلی فقط 60 نفر از این سارقین که حاضر به پاسخگویی بودند؛ پرسشنامه توزیع شد و سپس پاسخ های ارایه شده یادداشت برداری شدند و سپس جمع آوری گردیدند و در نرم افزار وارد شدند. از پرسشنامه طراحی شده توسط محقق به کمک استاد راهنما به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شده است. به طور کلی یافته های این تحقیق، نشان داد که ارتکاب سرقت در منطق حاشیه نشین؛ همبستگی مثبت و معنی داری با عوامل کنترل کننده روانی و شخصیتی مضر دارد. همچنین عضویت در خرده فرهنگ های نامطلوب و وضعیت اقتصادی نامناسب؛ تاثیر بالایی بر ارتکاب سرقت در منطق حاشیه نشین، داشت. عوامل اعتیاد و بیکاری و همچنین عدم حفاظت از جرم و عدم برخورداری از فرصت های مشروع، تاثیر بسزایی بر افزایش ارتکاب سرقت داشت. این تحقیق نشان داد که عوامل بر هم زننده شرایط اجتماعی از جمله بیکاری و اعتیاد می تواند؛ بر افزایش ارتکاب سرقت حاشیه نشینان، تاثیر داشته باشد و با کنترل این عوامل می توان به کاهش سرقت امیدوار بود. نتایج نشان می دهد، که عواملی چون وضعیت مالی ضعیف، وضعیت بد مسکن، محل زندگی، نبود شغل مناسب، گرایش افراد به مشاغل کاذب و همچنین پایین بودن درآمد که همگی تصویری از سیمای اسکان غیررسمی شهرهاست، زمینه را برای ارتکاب جرم هایی نظیر سرقت، قاچاق و کسب در آمد از راه نامشروع فراهم می کند و مناطق حاشیه نشین را کانون جرایم و آسیب های اجتماعی قرار می دهد.