ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر دما و بارش با استفاده از مدل های GCM (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

تغییر اقلیم، واقعیتی انکارناپذیر و بزرگترین چالش قرن بیستت ویکم است. از این رو، تحقیقات گسترده ای در خصوص پیش بینی اثرات این پدیده بر فرایندهای هیدرولوژیکی و منابع آب در حال انجام است. در مطالعات تغییر اقلیم، از مدل های گردش عمومی (GCM) به منظور پیش بینی های اقلیمی آینده استفاده می شود. خروجی های این مدل ها، پارامترهای بزرگ مقیاس و در ابعاد چند ده هزار کیلومتر مربع هستتتند، که فاقد دقت لازم جهت استفاده در مطالعات ناحیه ای می باشند. به این خاطر، باید از مدل های ریز مقیاس سازی، جهت کاربردی نمودن این نتایج استفاده کرد. در این مطالعه به بررسی اثرات تغییر اقلیم بر دما و بارش در شهر اصفهان برای دوره آتی 30 ساله (2050-2020) پرداخته شده است. برای برآورد متغیرهای اقلیمی دما و بارش از خروجی مدل های GCM استفاده شده است. از روش فاکتور تغییر (Change Factor) به عنوان روش آماری برای کوچک مقیاس کردن و در بین مدل های GCM ، از 5 مدل MRI-CGCM2.3.2a, NCAR-CCSM3,MIROC3, MIROC3.2, IPSL-CM4, GISS-ER تحت دو سناریو تغییر اقلیمA2 و A1B استفاده شده است. برای تعیین دقت مدل ها و سناریوها، داده های دما و بارش مشاهداتی در دوره پایه (1961-2011) با داده های دما و بارش مدل ها و سناریوهای موجود در پایگاه کانادا در همین دوره مورد ارزیابی قرار گرفت و از روش های R(²), RMSE و MAE برای بررسی عدم قطعیت مدل ها و سناریوها استفاده شد. سپس با در نظر گرفتن عدم قطعیت مدل ها و سناریوها، متغیرهای دوره آتی (2050-2020) با دوره پایه (2011-1961) مقایسته گردید و تغییرات ماهانه بارش و دمای متوستط مورد بررسی قرار گرفت. نتایج خروجی از مدل، عموما نشان دهنده افزایش دما در منطقه مورد مطالعه می باشند.