رهیافت به معماری پایدار با صرفه جویی در انرژی

امروزه صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح جهان تبدیل شده است. به طوری که حفظ منابع انرژی، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی هر منطقه و توجه به معماری پایدار یکی از مهم ترین تدابیر در زمینه معماری گردیده است. الگوهای پایداری در معماری سنتی ایران در هر اقلیمی به صورت آشکار به چشم می خورد و در پایه های اولیه این مرز و بوم نهادینه شده است. یکی از راه های رسیدن به الگوی پایداری در معماری استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و طراحی معماری متناسب با اقلیم می باشد. از آنجا که پتانسیل صرفه جویی انرژی از طریق معماری در برخی مناطق اقلیمی ایران بسیار بالا می باشد در این مقاله تلاش شده است با استفاده از اسناد کتابخانه ای به تحلیل و بررسی روش های استفاده از انرژی های تجدیدپذیر پرداخته شود تا با استفاده از معیارهای توسعه پایدار در راستای صرفه جویی در انرژی گامی موثر برداشته شود.