بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی بر شادمانی اجتماعی شهروندان شهر تهران

با توجه به اهمیت بحث شادمانی در دنیای امروز از یکسو و همچنین جایگاه نه چندان مناسب ایران در رتبه بندی بین المللیشادمانی که هرساله از سوی سازمان شبکه راه حل های توسعه پایدار و با همکاری سازمان ملل متحد منتشر می شود از سویدیگر، این پژوهش به بررسی رابطه تاثیر سرمایه فرهنگی بر شادمانی شهروندان شهر تهران میپردازد. پژوهش حاضر از نظرهدف، کاربردی؛ از نظر ماهیت، توصیفی - همبستگی و از نظر روش، پیماشی میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهشهروندان 15-65 ساله تهرانی بوده و اندازه نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 384 نفر در نظر گرفته شده است. جهت گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه سرمایه فرهنگی پیر بوردیو و پرسشنامه شادمانی لیندنبرگ بهره گرفته شده است. در اینپژوهش چهار فرضیه مطرح شد و از طریق آزمون پیرسون به بررسی رابطه بین متغیرها پرداخته شد. یافته های پژوهش نشانمی دهد بین تمامی ابعاد سرمایه فرهنگی با میزان شادمانی افراد، رابطه معنادار، مستقیم ولی در سطحی ضعیف وجود داردبیشترین تاثیر را سرمایه فرهنگی تجسم یافته (0/30) بر روی میزان شادمانی افراد داشته است سپس سرمایه فرهنگی عینیت یافته (0/24) و سرمایه فرهنگی نهادینه شده به میزان (0/16) بر میزان شادمانی افراد تاثیرگذار بوده اند. همچنین زمانی که تمامی ابعاد سرمایه فرهنگی با یکدیگر تجمیع شده و متغیر سرمایه فرهنگی ساخته شد، بیشترین تاثیر (0/32) بر میزانشادمانی در افراد مشاهده شد.