نقش اصلاحات ارگونومی در افزایش بهره وری منابع انسانی در نمایندگی های مجاز خودرو در منطقه 9 تهران

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 525

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CHEMCONG01_001

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

افزایش بهره وری در محیط کار تحت تاثیرعوامل متعددی است که یکی از این عوامل، بهبود شرایط کاری می باشد.برای فراهم کردن بهبود در شرایط کاری، نخستین عامل مورد توجه، نیروی انسانی است. یکی از مهمترین عناصر در ارتباط بانیروی انسانی، شرایط ارگونومیکی آنها در حین انجام کار می باشد. در جوامع امروزی اصناف صنعتی کوچک، کمتر مورد توجهو ارزیابی پوسچر قرار می گیرند و در برخی موارد شرایط مناسب کاری و نقشی که این شرایط در بهبود بهره وری دارند، بهدست فراموشی سپرده شده است. مقالاتی که به طور مستقیم به نقش ارگونومی بر بهره وری در این اصناف پرداخته اند بسیارمحدود هستند. در اکثر پژوهش های انجام گرفته با موضوعات مشابه، فقدان استفاده از روش های ارزیابی ارگونومی و برقرایهمبستگی نتایج آن با دیگر متغیرها، بسیار محسوس است. از این رو با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش که از نوعتوصیفی پیمایشی و همبستگی می باشد و باارزیابی و تحلیل داده ها به این موضوع پرداخته است. اطلاعات و داده هایپژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه حاصل گشته است. با توجه به نرمال بودن داده ها و استفاده از روش هایپارامتری و ضریب همبستگی پیرسون به آزمون فرضیات پرداخته شد که نتایج، حاکی از تایید همبستگی منفی و بالا بین متغیر سطح ریسک فاکتورهای ارگونومیکی با متغیرهای بهره وری و فاکتورهای انسانی شامل پوسچر و شرایط کاری می باشد. همچنین همبستگی مثبت و بالایی نیز بین دو متغیر بهره وری و فاکتورهای انسانی بدست آمد. پس از تایید روابط بین متغیر های ذکر شده، مشاهده گردید گروهی که مداخلات سازنده در آن انجام گرفته نسبت به گروه مشابهی که هیچگونه اصلاحاتی در آن انجام نگرفته، با توجه به امتیاز QEC، سطوح ریسک فاکتور پایین تری دارند. همچنین با توجه به داده های حاصل از پرسشنامه ها؛ فاکتورهای انسانی از قبیل پوسچر و شرایط کاری در این گروه از شرایط مطلوب تری برخوردار گشته اند و سطح بهره وری در این واحدها امتیاز بالاتری کسب نموده است.

نویسندگان

سحر ایزدی

کارشناس ارشد مهندسی صنایع دانشگاه پیام نور تهران شمال

مجتبی صالحی

استادیار مهندسی صنایع دانشکده فنی و مهندسی گروه مهندسی صنایع دانشگاه پیام نور