معنا و مقام مصلحت در اندیشه سیاسی ایرانی

این واقعیت که سیاست عملی تابعی از مفاهیم و نظریه هاست، تحلیل گران را بدان وا می دارد که در مقام شناخت و تجویز الگوهای مدیریتی، نسبت به درک معانی و ملاحظات اجرایی ناشی از ماهیت مفاهیم، اهتمام ویژه ای داشته باشند، از جمله این مفاهیم بنبادین که در حوزه ه فلسفه سیاسی معاصر بدان توجهی خاص شده است، می توان به مصلحت اشاره داشت. طرح مفهومی و نظری مصلحت در میراث فکری ایرانی، از جمله مزایایی است که پرسش از چیستی و کاربرد عملی مصلحت در اندیشه ایرانی را توجیه می کند. افزون بر اینکه بومی بودن این چارچوب تحلیلی و حضور عناصر هنجاری در آن، دلیل دیگری است که ضرورت طرح این پرسش را مشخص می کند. به منظور پاسخ به این پرسش نویسنده نخست و به اجمال، حوزه های اصلی اندیشه سیاسی در ایران را بررسی کرده و براساس آن، در هر حوزه، به شناخت معنا و شناسایی اصول کاربردی مصحلت در عرصه حکومتی، اهتمام ورزیده است نتیجه آنکه تصویری نسبتا جامع از مصلحت ارایه شده که قابلیت عرضه در عرصه فلسفه سیاسی مدرن را دارا است.