ارزیابی ایمینوهیستوشیمیایی وضعیت رسپتور استروژن و پروژسترون در تومورهای بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آنها با میزان تکثیر و درجه تومور

مهم ترین تومورمارکرها در تعیین پیش آگهی و نوع درمان سرطان پستان، بروز رسپتورهای استروژن و پروژسترون است. همچنین بیومارکر Ki67 (نشانگر میتوز)، سرعت رشد و تکثیر تومور را نشان میدهد، گرید یک عامل تعیین کننده در پیش آگهی و رفتار تومور است و غدد لنفاوی درگیر یک عامل پیشگویی کننده مهم برای قدرت تهاجم سرطان پستان محسوب میشود، لذا هدف از انجام این مقاله، ارزیابی ایمینوهیستوشیمیایی رسپتور استروژن و پروژسترون در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با میزان تکثیر و درجه توموراست.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 184 بیمار مبتلا به سرطان پستان در محدوده سالهای 1389- 1392 از بیمارستان شهید صدوقی یزد انتخاب شدند. تکنیک ایمینوهیستوشیمی برای ارزیابی میزان رسپتور استروژن، پروژسترون و تکثیر تومور (Ki67) به کار برده شد. آنالیز آماری با استفاده از تست پیرسون، تای کندال و رگرسیون خطی انجام گرفت.یافته ها: در این مطالعه، میانگین میزان بروز PR , ER و Ki67 در افراد مبتلا به سرطان پستان به ترتیب 69/16 ±13/3، 58/32±12/2 ،%26/32±18/63 بود و ارتباط معکوسی بین میزان گیرنده استروژن و پروژسترون با گرید وجود داشت (P<0.05)، اما ارتباطی بین گیرنده استروژن و پروژسترون با تکثیر سلول و سن بیمار وجود نداشت .(P> 0.05)نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بیان رسپتور استروژن و پروژسترون و تکثیر سلول در تومورهای بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان متفاوت است. همچنین میزان بیان بالای رسپتورهای استروییدی با کاهش درجه تومور در بیماران مبتلا به سرطان پستان همراه است.