رجز خوانی در شاهنامه

موضوع اصلی این مقاله بررسی رجز و رجز خوانی در شاهنامه فردوسی است. در بخش نخست، پس از بحث از معنای لغوی و اصطلاحی رجز و رجز خوانی، به اختصار پیشینه تاریخی آن در ادبیات یونان، عرب و ایران باستان و ادبیات سده های چهار و پنج هجری بیان شده است. در بخش دوم، هنر فردوسی در پرداخت فن رجز خوانی پهلوانان شاهنامه بررسی شده است و کارکردها و ارزش بلاغی رجز در داستان سرایی فردوسی مورد ارزیابی قرار گرفته است.