تفسیر به رای؛ چیستی و چرایی
محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات قرآن و حدیث، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 636
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QHS-1-2_003
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
در بحث روش های تفسیری، مسیله تفسیر به رای پیوسته یکی از لغزشگاه های خطیر در امر تفسیر قرآن بوده است. خاستگاه این موضوع که بعضا با عناوین مشابه دیگری همچون قول به رای یا تکلم به رای از آن یاد می شود، مجموعه روایاتی است که در جوامع روایی و متون تفسیری فریقین نقل شده و همواره اندیشه مفسران را به خود مشغول ساخته است. لحن بسیار تهدیدآمیز این روایات که از یک سو، عامل تفسیر به رای را تا سر حد کفر و مستوجب آتش دوزخ شدن پیش می برد و از سوی دیگر، نتیجه این نوع تفسیر را ولو صحیح، بدون ارزش و اعتبار علمی می داند، هر پژوهشگر مسلمانی را وامی دارد درباره سند و حدود دلالت روایات وارد در این زمینه تامل کند؛ به ویژه آنکه قرآن کریم با تعابیر مختلف نظیر افلا یتدبرون القرآن... (نساء: 82 و محمد: 22) و کتاب انزلناه الیک مبارک لیدبروا آیاته ولیتذکر الو الالباب (ص: 29 ) و نظایر آن لزوم تدبر و تعمق در قرآن را به همگان گوشزد می کند. این بدان معناست که ما همان طور که مامور به تدبر در قرآن هستیم، باید خود را از آفت هولناک تفسیر به رای در امان نگاه داریم. مطمینا اگر معنای تفسیر به رای واکاوی شود، خود به خود مفهوم صحیح تفسیر و تدبر در قرآن روشن خواهد شد. این جستار بر آن است که به دو سوال اساسی زیر پاسخ گوید: الف. روایات ناهی از تفسیر به رای و نظایر آن تا چه حد دارای اعتبار است ب. حدود دلالت این روایات و وجه تمایز تفسیر به رای از تدبر مورد تاکید قرآن چیست
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباس تقویان
استادیار رشته علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد دانشگاه امام صادق (ع)