ارزیابی خصوصیات مصالح زاید و بازیافتی در مخلوط های آسفالتی

امروزه یکی از معیارهای مهم در پروژه ها، سازگاری با محیط زیست و اقتصادی بودن آن می باشد. کیفیت مواد و مصالح مصرفی در روسازی راه اهمیت بسیار زیادی در طراحی آن و همچنین مشخصات عملکردی راه ها دارند. در مواردی که مصالح موردنظر در دسترس نیست یا از محل کارگاه بسیار دور می باشد امکان سنجی استفاده از مصالح در دسترس ضروری به نظر می رسد. این امر موحب کاهش هزینه های حمل و نقل و همچنین استفاده از مواد و مصالحی است که در برخی موارد زاید به نظر می رسند. اگر بتوان با حفظ کیفیت یا بهبود آن، به جای مواد طبیعی از مواد بازیافتی استفاده نمود گامی در جهت بهبود محیط زیست و اقتصادی کردن خواهد بود. در این تحقیق از درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی و خرده بتن بازیافتی در مخلوط های آسفالتی استفاده شده است. آزمایش های نسبت مقاومتکششی غیر مستقیم، مدول بر جهندگی و شیارشدگی بر روی نمونه های حاوی درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی و خرده بتن بازیافتی در مخلوط های آسفالتی بر روی نمونه ها انجام شد. نتایج استفاده از درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی در مخلوط های آسفالتی نشان می دهد که نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم نسبت به نمونه کنترلی کاهش و مدول بر جهندگی و شیار شدگی آن افزایش می یابد. بیشترین مقدار مدول بر جهندگی و شیار شدگی مخلوط اسفالتی حاوی 20 درصد نخاله ساختمانی می باشد. نتایج استفاده از درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی در مخلوط های آسفالتی نشان می دهد که نسبت مقاومت کششی غیرمستقیم و مقاومت در برابر شیارشدگی نسبت به نمونه کنترلی بهبود و مدول برجهندگی آن کاهش می یابد. بیشترین نسبت مقاومت کششی غیرمستقیم و مقاومت در برابر شیارشدگی به ترتیب در مخلوط اسفالتی حاوی 50% و 75% خرده بتن بازیافتی می باشد.