بررسی اثر واکس های ساسوبیت و پارافین بر خصوصیات ریولوژی قیر

با وجود کاربردهای زیاد و خواص مناسب قیر در مصارف راه سازی؛ خرابی ها و معایب مخلوط های آسفالتی موجود، از جمله شیار افتادگی و ترک خوردگی خستگی باعث لزوم اصلاح قیر مورد استفاده در راه سازی با استفاده از افزودنی ها می گردد. برخی افزودنی ها با کاهش دمای اختلاط و تراکم، سخت شدن قیر جلوگیری کرده و منجر به اصلاح رفتار مخلوط آسفالتی در مقابل بارها شده که علاوه بر این، کاهش آلاینده های هوا و مصرف انرژی را نیز، سبب می شوند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی و مقایسه خواص ریولوژی قیر اصلاح شده با ساسوبیت و واکس پارافین با قیر اصلاح نشده و همچنین ترکیب آنها با توجه به تاثیر این افزودنی های بر پیرشدگی و دمای عملکردی است. بدین منظور قیر پایه AC60-70 انتخاب و از روش آزمایشگاهی مبتنی بر آزمایش های متداول قیر که شامل درجه نفوذ و نقطه نرمی است و آزمایش های شارپ که شامل ریومتر برش دینامیکی، ویسکوزیته دورانی و آزمایش های پیرشدگی است، استفاده شده است. نتایج آزمایشات حاکی از موثر بودن واکس های ذکر شده در افزایش کارایی قیر به دلیل ویسکوزیته، بوده است. در این حالت می توان دمای اختلاط و تراکم را کاهش داد که باعث کاهش پیر شدگی و سخت شدگی قیر می شود. همچنین استفاده از ترکیب واکس های ساسوبیت و پارافین می تواند دمای عملکردی بالای قیر را در مقایسه با نمونه حاوی فقط واکس پارافین بهبود بخشیده و با مقایسه تاثیرات این ترکیب با واکس های دیگر، می توان با در نظر گرفتن میزان تاثیر و هزینه، انتخاب مناسبی به منظور بهبود خواص و رفتار قیر داشت.