تاثیر اخلاق عدالت محور راولز، بر دانش سازمان و مدیریت

اندیشه عدالت، در سال 1971 از سوی جان راولز مطرح و با استقبال بسیاری مواجه شد. این رویکرد در حیطه اخلاقی نیز وارد شده و اندیشه عدالت گرایی اخلاقی را شکل داد. طبقه بندی های مختلفی برای عدالت سازمانی عنوان شده است، ولی طبقه بندی ای که گرینبرگ (1993) مطرح کرد، طرفداران بسیاری یافت. گرینبرگ عدالت سازمانی را در سه بخش عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت تعاملی (شامل عدالت میان فردی و عدالت اطلاعاتی) سازماندهی می کند. رویکرد عدالت محور بیش از جنبه اخلاقی، جنبه حقوقی دارد؛ چراکه مفهوم عدالت بر الزام سازمان بر احقاق حق افراد تمرکز دارد. با این حال، از جنبه اخلاقی نیز بر سازمان تاثیر نهاده است. بر اساس مطالعات انجام شده ارزشهای اخلاقی سازمان، بر عدالت رویه ای و عدالت توزیعی تاثیر می گذارد، بهبود عدالت سازمانی باعث افزایش تعهد سازمانی شده و افزایش تعهد سازمانی، باعث ارتقای رفتار اخلاقی کارکنان می شود.