نحوه اجبار به انجام تعهدات قراردادی (حقوق ایران فقه امامیه)

لزوم احترام به قرارداد، انجام تعهدات ناشی از آن می باشد طوری که عدم ایفای تعهدات قراردادی دارای ضمانت اجراهای متعددی می باشند که از مهمترین آنها در نظام حقوقی ایران و فقه اسلام اجبار و فسخ معامله می باشد. منظور از اجبار حکم یا دستوری از دادگاه یا سایر مراجع قانونی است که معهد را به انجام عینی آنچه که تعهد نموده است الزام می کند و یا در صورت امتناع متعهد از حکم یا دستور، دادگاه با ابزارهای قانونی خویش از طریق مامورین اجرا و یا ثالث یا چنانچه انجام تعهد توسط شخص متعهد ممکن باشد با فشارهای مالی و مادی و جسمانی وی را مجبور به انجام تعهد می نماید. نحوه اجبار نیز که مهمترین بخش مقاله حاضر را تشکیل می دهد به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم است و این دونوع اجبار بسته به موضوع تعهد از یکدیگر متمایز بوده و در مواردی که تعهد قایم به شخص است امکان اجبار مستقیم متعهد وجود ندارد و متعهدله صرفا از طریق اجبار غیر مستقیم تعهد خویش را طلب نماید و در صورت عدم ایفای تعهد از ناحیه متعهد مخیر به فسخ معامله گردد، لذا به جهت اهمیت موضوع در این مقاله بعد از ذکر کلیاتی درباره مفهوم تعهد و انواع تعهد به اعتبار موضوع به نحوه تعهدات قراردادی خواهیم پرداخت و در آخر نتیجه گیری خواهد شد.