استفاده از روایت در موزه های تعاملی با رویکرد تاریخی

موزه های ما، با نوعی رکود مواجه هستند. چرا که سیستم نمایش آثار، به دلیل ضوابط موجود از لحاظ حفظ و نگهداری، دارای بیشترین اولویت بوده.. این مسیله سبب شد تا نگارندگان به این موضوع بپردازند که آیا موزه های کشور ما در زمینه ی جذب مخاطبین توانسته اند عملکرد مناسبی داشته باشند در این مقاله سعی شده است راه کاری، برای خارج شدن از این رکود ارایه گردد تا با بالا بردن میزان تعامل مخاطب، فضاهای راکد را به فضاهایی پویا تبدیل نماید. با این فرضیه که درگیر کردن مخاطب از طریق حواس پنچ گانه و ایجاد احساس حضور در روایت، نه تنها نسبت به نظاره گر صرف بودن از جذابیتی دوچندان برخوردار خواهد بود، بلکه درک آن روایت را ملموس تر می نماید. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی، پس از مطالعات صورت گرفته در بخش مبانی نظری، نشان می دهد که در جهت بالا بردن سطح تعامل مخاطبین این فضاها، ایجاد تعامل از طریق روایت پردازی، با ابزار واقعیت مجازی، بسیار مفید خواهد بود. این امر خود دستاورد بزرگی در راستای ایجاد پویایی در چیدمان و معماری این فضاها خواهد بود.