بررسی مزایا و معایب غشاهای شبکه آمیخته برپایه ی پلیمر پبکس و اصلاح عیوب این غشاها با استفاده از مایع های یونی به منظور جداسازی CO2 از گازهای غیر قطبی سبک

اگرچه جداسازی گازی با استفاده از غشاها، مزایای فراوانی دارند اما به دلیل مشکلاتی که بسیاری از غشاهای مرسوم با آن مواجه هستند، استفاده از غشاهای ارتقا یافته، به منظور رفع عیب هایی که مانع از کاربردی شدن غشاها در صنعت جداسازی می گردند، بسیار مهم می باشد. بدین منظور بعد از سالها استفاده از غشاهای پلیمری به عنوان رایج ترین غشاهای جداسازی گازی، محققان به ساخت غشاهای شبکه آمیخته متشکل از یک بخش آلی و یک بخش معدنی روی آوردند که در مقایسه با غشاهای پلیمری اولیه، عملکرد بسیار مطلوب تری را نشان دادند. با توجه به اینکه غشاهای شبکه آمیخته نیز دارای نقص هایی بودند، در ادامه ی تحقیقات، محققان با استفاده از روش های مختلف به اصلاح این غشاها پرداختند. یکی از کارآمدترین روش های اصلاح غشاهای شبکه آمیخته ی دو جزیی، استفاده از مایع های یونی در شبکه ی پلیمری است. در این مقاله هدف بررسی تاثیر مایع های یونی بر تراوایی و گزینش پذیری غشاها، علی الخصوص غشاهای شبکه آمیخته می باشد. استفاده از مایع یونی اغلب باعث بهبود چشمگیر تراوایی و گزینش پذیری غشاها می گردد