بهبود فرآیند مدیریت شهری با تکیه بر رویکرد شهرسازی مشارکتی

اگر در توسعه شهرهای امروزی، احتیاجات امروزی مورد نظر قرار گیرد و سهم نسل های آینده از منابع در نظر گرفته شود باید اداره خردمندانه شهرها را بر پایه شهرسازی مشارکتی و مشارکت آگاهانه شهروندان تعریف و برنامه ریزی کرد. هدف اصلی این مقاله بررسی شهرسازی مشارکتی و تاثیر آن در توسعه مدیریت شهری است.حضور شهروندان در عرصه تصمیم گیری و نزدیکی آنها با مسوولین و متخصصان و دستیابی هرچه سریع تر به خواسته ها و نیازهایشان مطابق با شرایط زندگی و ویژه های اجتماعی و اقتصادی از طریق (فرآیند شهرسازی مشارکتی) میسر می شود. شهرسازی مشارکتی در جامعه ما به طور عملی در حد بسیار کمرنگی وجود دارد. در حال حاضر جایگاه مشارکت شهروندان در شهرهای ایرانی، در حد ظاهر فریبانه و حداکثر اطلاع دهی و مشورت کردن است. اما فعالیت های مختلف انجام شده یا در حال انجام مانند انتخابات شوراهای محله، توجه به سازمان های غیر دولتی و .... نوید بخش آینده ای روشن و امیدوار کننده جهت تدوین مبانی نظری مشارکت شهروندان در شهر وشناسایی کردن عوامل نهادینه کننده مشارکت شهروندان است. این مقاله برآن است تا مشارکت و شهرسازی مشارکت و مدیریت در برنامه ریزی شهری را با در نظر گرفتن واقعیت ها تا حد امکان بررسی نموده و اهداف و تدابیر مطلوب جهت نهادینه کردن فرهنگ مشارکت راپیشنهاد دهد. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که هر اندازه شناخت افراد از ابعاد مشارکت بیشتر باشد گرایش به مشارکت آنها نیز بیشتر خواهد بودو هر اندازه فرد احساس تعلق بیشتری به محل سکونت خود داشته باشد، گرایش وی به مشارکت افزایش خواهد یافت. مدیران و برنامه ریزان شهری باید بدانند که اگر در جامعه همبستگی و اتفاق و اتحاد به وجود آید و بدنه جامعه از راس هرم مدیریتی جدا نشود تنها از این طریق ممکن، مشارکت شهروندان و احترام به نظرات و ایده های آنان است و این مهم را از هر طریقی که میسر باشد باید انجام داد.