ارزیابی کیفیت زیست پذیری محله با تاکید بر الگوهای ادراکی– رفتاری شهروندان (نمونه موردی: محله توحید شهر قزوین)

هنگامی که به دنیای اطراف خود نگاه می کنیم، درمی یابیم که جهان تنها مجموعه ای از اشیاء نیست که هریک به طور تصادفی در جایی قرار گرفته باشند. از این رو الگوهای ساختاری وجود دارد که در فرایند ادراک، ناظر را کمک می کند و تمایل به درک از دنیا را معنا می دهد و انسان را یاری می کند. بنابراین مطلوبیت، کیفیت و همچنین انتظارات وی را در خصوص کیفیت زیست پذیری محیط زندگی را در قالب ابعاد مختلف زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و... برآورده می سازد. چنانچه هریک از این عوامل در محیط زندگی یک فرد فاقد کیفیات مطلوب باشند، بر ادراک و احساس وی از فضا و در نتیجه بر کیفیت زیست پذیری محیط شهری تاثیرپذیر خواهد بود. بنابراین در این مقاله با هدف ایجاد فضاهای زیست پذیر شهری مطابق با خواست های شهروندان، شناسایی الگوهای رفتاری آنان و در نهایت افزایش تعاملات اجتماعی و حضورپذیری مردم در مرکز محله، به دنبال ارزیابی کیفیت مرکز محله با توجه به نحوه طراحی آن با تاکید بر الگوهای ادراکی و رفتاری شهروندان هستیم و برای رسیدن به این مهم از روش توصیفی- تحلیلی و نرم افزار Spss در تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده و همچنین با به کارگیری آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون T تک نمونه ای در گروه بندی مولفه ها به ارزیابی هرکدام پرداخته شده است. همچنین با استفاده از فرمول کوکران تعداد 376 پرسش نامه در محله های مورد مطالعه توزیع گردیده است. این پرسش نامه ها کیفیت زیست پذیری محله را با توجه به نحوه طراحی آن براساس ادراکی و رفتاری ارزیابی می نماید. نتایج حاصل از ارزیابی بر این مهم تاکید می کند که طراح ریزی و برنامه ریزی شهری با استفاده از الگوهای ادراکی و رفتاری شهروندان، سبب افزایش رضایت آنان از کیفیت زیست پذیری در محیط شهری می شود.