فراهم نمودن زمینه استقرار ساختار ارزشیابی تضمین کیفیت در نظام آموزش عالی

جهانی شدن ظهور اقتصاد دانش به همراه شرایط رقابتی، پرسش از کیفیت آموزش عالی را برجستهتر کرده است. این کار بدون اصلاح نهادها کنشهای نهادسازی امکان پذیر نیستد. دیرآیندگان توسعه، از جمله جامعه ایرانی، با مساله دوگانهای دست به گریبان هستند. از یک سو هنجارهای مشترک اجماعیات بینالمللی در تضمین کیفیت آموزش عالی پیش روی آنهاست از سوی دیگر، پابند محدودیتها دشواریهای خاصی هستند که از پیچیدگی های ساختاری این نوع جوامع ناشی می شود. در این راستا است که موضوع تضمین کیفیت باید در ترکیبی مناسب با سایر اولویتهای آموزش عالی مانند گسترش، دسترسی تنوع دیده شود. مطالعات جهانی موید این امر است که برای پویا کردن ارتقای تضمین کیفیت دانشگاه ها موسسات آموزش عالی نیاز به یک سیستم ارزیابی کیفیت اعتبار بخشی میباشد، تا با عنایت به نظام ارزشیابی جامع به سنجش وضع موجود از طریق استانداردهای از قبل تعیین شده، اقدام نموده هویتی قانونی علمی به دانشگاه ها اعطا نماید. از این رو نوشتار حاضر درصد بررسی چگونگی استقرار ساختار ارزشیابی تضمین کیفیت در نظام آموزش عالی میباشد