سندرم گاو زمین گیر

سندرم گاو زمین گیر واژه ای عمومی است که برای گاوان خوابیده بر جناغ به کار می رود. در این حالت دام مبتلا به مدت بیش از24 ساعت زمین گیر بوده به دلایلی غیرفیزیکی همچنان زمین گیر باقی می ماند. این سندرم به دلایل مختلف شکل گرفته در صورت عدم توفیق در بهبود حیوان منجر به حذف دام ضرر زیان اقتصادی می شود. آن گونه که در منابع آمده است درمان ناقص یا نادرست تب شیر، صدمات آسیب های وارده به اعصاب، استخوان ها ماهیچه های ناحیه خلفی، هیپوفسفاتمی، هیپوکالمی آندوتوکسمی از دلایل عمده پدید آورنده این سندرم به شمار می آیند. پر واضح است که سیاست درمانی حاکم بر این سندرم یکسان نبوده در پاره ای موارد موظف به ارایه راه کارهای مدیریتی مناسب جهت کاهش صدمات وارده احیاناو جلوگیری از آسیب های بیشتر خواهیم بود. از این رو در تحقیقی ساله که بر 115 راس گاو زمین گیر به انجام رسید مورد شکستگی ران، 10 مورد فلج عصب ابتوراتور مورد فلج عصب سیاتیک، مورد پارگی زردپی ماهیچه گاستروس نموس، مورد شکستگی استخوان ایلیوم، مورد از هم گسیختگی استخوان شرم گاهی، مورد در رفتگی ران، مورد هموگلوبینوری پس از زایش، 22 مورد آندوتوکسمی TRP)، تورم پستان، متریت شاربن علامتی)، 17 مورد هیپوفسفاتمی، مورد خزنده قلبی، مورد مسمومیت با ملاس، مورد کمبود مس 23 مورد هیپوکلسمی زایمانی به ثبت رسید. که از این بین در حدود 35 درصد موارد به کشتارگاه ارجاع مابقی با انجام درمان های اختصاصی مدیریت مناسب بهبود یافتند. از این رو در مقاله حاضر ضمن اشاره به برخی از بیماری ها به عنوان علل ایجاد کننده زمین گیری، نسبت به ارایه راه کارهای عملی مدیریت گاو زمین گیر (تهیه بستر مناسب جهت جلوگیری از صدمات ماهیچه ای، تهیه بستر مناسب جهت کمک به برخاستن حیوان، انجام اقدامات حمایتی جهت جلوگیری از لیز خوردن حیوان ...) اقدام خواهد شد.