مطالعه کلینیکال پاتولوژی آبله گوسفند

مطالعه کلینیکال پاتولوژی آبله گوسفند آبله گوسفند بیماری ویروسی شدیدا واگیری است که در نواحی آفریقا غرب آسیا متداول می باشد. به علت شدت بیماری، واگیری خسارات ناشی از آن، این بیماری مهمترین جدی ترین آبله دام ها محسوب می گردد. عامل بیماری از جنس کاپری پاکس ویروس است. به دنبال آلودگی، پس از یک دوره کمونی حدود 12 تا 14 روزه، نشانه های بیماری شامل تب، بی حالی افسردگی در ادامه ضایعات خاص آبله به شکل پاپول، ندول، وزیکول، پوستول در نهایت اسکب به ویژه در نواحی بدون پوشش پوست مانند زیر بغل، زیر دمبه ناحیه میان دوراه دیده می شود. در برخی ازموارد بدخیم بیماری، این ضایعات در دستگاه تنفس گوارش نیز دیده می شود. مشخصه هیستوپاتولوژی بیماری گنجیدگی های ایوزینوفیلیک داخل سیتوپلاسمی در ضایعات پوست می باشد. جداسازی ویروس یا آنتی ژن آن به روش های مختلف بیماری را تایید می نماید. هر چند در زمینه جنبه های مختلف آبله گوسفند مانند روش های جداسازی شناسایی عامل روشهای پیشگیری مطالعات فراوانی انجام شده، ولی چهره آزمایشگاهی آن چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. در این راستا، بیست نمونه خون از گوسفندان مبتلا به شکل درمانگاهی آبله در یکی از گله های اطراف مشهد اخذ گردید پارامترهای مختلف بیوشیمی اندازه گیری شد. 10 نمونه خون نیز از یک گله فاقد موارد ابتلا از همان منطقه اخذ به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت. اندازه گیری پارامترها با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر کیت های تجارتی صورت گرفت. بر اساس نتایج، غلظت بیلی روبین تام، کراتینین، پروتیین تام سرم دام های مبتلا به شکل معنی داری بیشتر از دام های سالم بود.همچنین غلظت فسفر گلوکز سرم دام های مبتلا کمتر از دام های سالم بود. تغییرات بیوشمیایی فوق احتمالا ناشی از تب بی اشتهایی در روند بیماری بوده به کارگیری برخی اقدامات درمانی پشتیبان می تواند در تعدیل آنها موثر باشد.