جایگاه علوم شناختی اعصاب در عرصه جهانی شدن معماری ایران

جهانی شدن بعنوان مفهومی نو ظهور در قرن بیستم میلادی،مرزهای سرزمین ها را درنوردیده تمامی عرصه های فرهنگی اجتماعی را فرا گرفته است.آرمان دست یافتن به دنیای بدون مرز توسعه ارتباطات در سطح جهانی وارد حوزه هنر معماری نیز شده است.گرچه اثرات این پدیده بصورت مثبت منفی قابل ارزیابی بوده حایز اهمیت است اما در این پژوهش به بررسی جوانب جهانی شدن معماری شهرسازی ایران از منظر علوم اعصاب شناختی پرداخته شده است.علوم اعصاب شناختی بعنوان یکی از مهم ترین روش های علمی عملی در دست یابی به فضاهای هوشمند سازگار با توانمندی های ذهنی انسان، این قابلیت را دارد که کالبدهای معماری اسلامی فضاهای شهرسازی را به سطوح بالاتری از هوشمندی سازگاری با محیط زیست ارتقا دهد.هدف این پژوهش بررسی حوزه های ورود علوم شناختی اعصاب به معماری شهرسازی ایرانی در مسیر جهانی شدن است.در نهایت چهار حوزه با عناوین مدیریت هوشمند هوش مصنوعی معماری پاسخ گو معماری حرکتی تعریف تبیین شدند.روش تحقیق تحلیلی بوده دست یابی به اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است.