ارایه الگویی به منظور تدوین برنامه نگهداشت ساختمان با استفاده از رویکرد نگهداشت مبتنی بر قابلیت اطمینان (RCM)

ضرورت و اهمیت انجام وظایف نگهداشت، به ویژه در یک محیط صنعتی بر کسی پوشیده نیست. واحدهای صنعتی نگهداشت را اعمال فعالیت های لازم برروی دستتگاه ها بمنظور نگهداری و حفاظت فنی از آنها براساس سیاست ها و روش های تدوین شده دانسته اند. در دهه های اخیر تحقیقات گسترده ای در حوزه نگهداشت ساختمان انجام شده است. مبحث نگهداشت ساختمان مدت هاست درسراسر جهان به ویژه در کشورهای توسعه یافته مورد توجه قرار گرفته است. با اینکه اهمیت این بخش از صنعت از سوی محافل علمی و تحقیقاتی معتبر جهان شناخته شده، متاسفانه در بعد کاربردی و علمی آنگونه که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است. در دنیای امروز ارایه یک رویکرد ساختار یافته در برخورد با مشکلات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مشکلات حیاتی قطعا بدو داشتن یک برنامه ریزی صحیح نگهداشت منجر به بروز مشکلات پی درپی دیگری خواهد شد.به طور مثال در یک بیمارستان، خرابی تاسیسات و نداشتن یک برنامه صحیح نگهداشت نه تنها از نظر اقتصادی، بلکه از لحاظ سلامت نیز ممکن استت خسارات جبران ناپذیری را به وجود آورد. در این تحقیق در پی بررسی رویکردهای مختلف تدوین برنامه نگهداشت و ارایه الگویی سیستمی و موثر برای تدوین برنامه نگهداشت بر اساس رویکرد نگهداشت مبتنی بر قابلیت برای تاسیسات بسیار حساس ساختمانی یک بیمارستان هستیم، که در آن ابعاد اقتصادی، امنیتی و زیست محیطی از اهمیت خاصی برخوردارند.