تحلیل و ارزیابی فنی و اقتصادی روسازی شبکه راه ها و اولویت بندی نوع ترمیم بر اساس شاخص Pci ( موردی راه های استان خوزستان)

امروزه فعالیت های نگهداری و بهسازی راه ها و ساخت آن ها در زمره فعالیت های پرهزینه ای محسوب می گردند که لازم است برنامه ریزی دقیق و تصمیمات مهمی در این رابطه اتخاذ گردد. این فعالیت ها در سرتاسر جهان نیازمند بودجه هستند و با توجه به محدودیت بودجه در این بخش، باید پروژه ها اولویت بندی گردند. در این راستا هدف این تحقیق، اولویت بندی قطعات مختلف راه های استان خوزستان در سطح یک شبکه بزرگ با در نظرگیری اثرات پارامترهایی همچون شاخص وضعیت روسازی، شاخص ناهمواری بین المللی، حجم ترافیک، عرض روسازی، هزینه فعالیت های نگهداری و بهسازی ، طول و عرض و تعداد باندهای عبوری را دنبال می کند. به منظور تعیین اولویت ها از پارامتر اولویت در قالب مدل اولویت استفاده می شود. نتایج حاصله می تواند به تصمیم گیری مدیران در شبکه راه های استان خوزستان کمک نماید و اتخاذ تصمیمات پیشگیرانه به منظور جلوگیری از خرابی های احتمالی را منجر گردد. متدولوژی تحقیق حاضر و تعیین شاخص اولویت قطعات بر اساس رویکرد مبتنی بر داده های موجود خرابی ها و مشخصات ترافیکی و هندسی است که می توان به تعیین امتیاز برای هر قطعه و سپس نرمال کردن امتیازات هر قطعه بر اساس قطعه پر امتیاز در کل راه های شبکه پرداخته و به انتخاب قطعات با اولویت بالاتر در اداره راه و شهرسازی می پردازد. پس از اولویت بندی مشخص شد که قطعه 3 محور سر بندر- آبادان به عنوان با اولویت ترین قطعه برای انجام عملیات بهسازی می باشد. بنابراین نیاز است ارتقای عملکرد این محور در دستور کار اداره راه و شهرسازی خوزستان قرار گیرد. همچنین به ترتیب، شاخص وضعیت روسازی، شاخص ناهمواری بین المللی، حجم ترافیک، هزینه های فعالیت های نگهداری و عرض و طول و باند های عبوری روسازی مهم ترین عوامل موثر بر اولویت انتخاب قطعات راه های استان هستند.