بررسی راهکارهای بومی در جهت کاهش رطوبت نسبی شهری ،(نمونه موردی: آستارا و رشت)

استان گیلان، به رغم همگونی ظاهری در شرایط اقلیمی، تنوع فراوانی در خرده اقلیم خود دارد که تابع ویژگی ریخت شناسی آن است. جلگه های گیلان، کوهپایه ها و کوهستان های استان که بیش از نیمی مساحت آن را دربرگرفته، گوناگونی زیادی را در نحوه زندگی و امرار معاش مردم آفریده است. این عوامل در کنار تنوع زیست محیطی و دیگر عوامل موثر بر زندگی و مسکن انسان، سبب بروز گونه هایی از معماری است که نه با ضوابطی مدون بلکه با تکیه بر دانش محلی در گذر زمان شکل گرفته است. همسازی معماری بومی سنتی با اقلیم، کارکردهای مناسب اجزای خانه، جایگاه باورهای فرهنگی در الگوهای مسکن، تناسبات فضایی و آسایش روانی انسان در بنا، همه گواه وجوه مثبت الگوهای معماری بومی سنتی هستند. اما با توجه به اینکه بخشی از این معماری پاسخگوی نیازهای زندگی امروز نیست و از سوی دیگر عدم اعتنا به قابلیت ها و همخوانی این معماری با طبیعت و اقلیم خود منجر به حذف و نابودی آن در بخش های گسترده ای از استان شده است. موزه میراث روستایی گیلان به عنوان اولین اکوموزه کشور تلاش دارد تا گونه های اصلی این معماری منحصر بفرد را گردآورد و ضمن حفظ و پاسداشت این میراث ارزشمند، فضایی را فراهم آورد تا بازدیدکنندگان خارج از استان امکان دیدن تمام این تنوع فرهنگی و قومی را به صورت یکجا داشته باشند.