ملاحظات اقلیمی و مدیریت انرژی در معماری بومی (مطالعه موردی: استان هرمزگان)

امروزه محیط زیست, صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوریکه حفظ منابع طبیعی و هم زیستی با شرایط اقلیمی مبدل به یکی از مهم ترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده اند. شرایط جغرافیایی و اقلیم در شکل گیری محیط سکونت انسان دخالت مستقیم دارد. در ایران به علت دارا بودن اقلیم های متنوع, معماری های بومی هماهنگ با اقلیم بوجود آمده است که در چنین بناهایی, به کار گیری مصالح بوم آورد و همچنین کاهش مصرف انرژی با استفاده از معماری بومی موجب پایداری محیط و صرفه جویی در مصرف انرژی گردیده است. عامل اساسی که در بیشتر بناهای بومی جهت ایجاد آسایش برای ساکنان به چشم می خورد, هماهنگی با عوامل اقلیمی آن منطقه میباشد, که این هماهنگی را می توان در فرم بنا, نوع مصالح و عناصر معماری به کار رفته در بنا مشاهده نمود و از طرفی شاهد این موضوع هستیم کهبا در نظر گرفتن عوامل اقلیمی مصرف انرژی در بناهای بومی نیز کاهش یافته است. در مقاله پیش رو سعی شده است با بررسی نوشته ها و مقالات و مراجع مختلف اصول و ویژگی معماری بومی در اقلیم گرم و مرطوب ایران و در استان هرمزگان شناخته و استخراج شود و در نهایت چگونگی ملاحظات اقلیمی و مدیریت انرژی در بناهای بومی این استان بررسی گردد.