تاثیرات متقابل انعطاف پذیری و پایداری بر یکدیگر درطراحی مجتمع های مسکونی

انعطاف پذیری در فضاهای مسکونی یکی از شاخصه های مهم وتاثیر گذار درگذشته ی معماری ایران بوده و امروزه نیز با توجه به نیازهای متفاوت انسان می تواند به عنوان راهکاری برای جلوگیری از عدم اختلال درتعاملات میان مردم ، خانه و محیط زیست طبیعی باشد. انعطاف پذیری دارای گونه های متفاوت تغییرپذیری تطبیق پذیری و تنوع پذیری در طول زمان است با توجه به گونه های انعطاف پذیری می توان مسکن منعطفی طراحی کرد که با نیازهای متفاوت انسان در بازه های زمانی متفاوت سازگار باشد و به درک نیازهای موردانتظار انسان با مشارکت استفاده کننده منجر شود، و از این طریق رضایت عمومی از مسکن و ایجاد امنیت و تعاملات اجتماعی و پایداری محلات را بالا می برد. بنابراین با توجه به تعریف پایداری اجتماعی که بالا بردن رضایتمندی از زندگی ایجاد امنیت وتعاملات اجتماعی سالم و توجه به فرهنگهای مختلف و .. از معیارهای بارز ان است. میتوان با استفاده از راهکارهای انعطاف پذیری به پایداری و پایداری اجتماعی دست پیدا کرد. این تحقیق به روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است و سرانجام با تحلیل روشهای انعطاف پذیر در طراحی مسکن سنتی ایران به ارایه های راهکارهایی برای طراحی مسکن معاصر با توجه به انعطاف پذیری پرداخته است.