بررسی و ارزیابی مولفه های کیفیت پیاده راه ها(نمونه مورد مطالعه:خیابان های 15 خرداد، ناصرخسرو، باب همایون و صوراسرافیل)

امروز مشکل حل نشده ترافیک در شهر ها و آلودگی هوای ناشی از دود خودروها عوارض سهمگینی در سلامتی و نشاط مردم دارد و باعث مرگ بسیاری از بیماران ریوی و قلبی می شود. از طرفی تغییر الگوی جابه جایی و خودرو محور شدن شهرها که ناشی از رشد افقی و پراکنده رویی آن ها است، منجر به کاهش برقراری ارتباط و ادراک محیطی شهروندان از فضاهای شهری شده است. پیاده روی و توسعه ی سامانه های حمل و نقل غیر موتوری نقش اصلی در کاهش این تبعات و در بالا بردن کیفیت فضاهای شهری و آرامش روحی- روانی شهروندان ایفا می کند و باعث ارتقاء سلامتی می گردد. حرکت پیاده طبیعی ترین ،قدیمی ترین ،وضروری ترین شکل جابه جای انسان است وپیاده روی هنوز مهم ترین امکان برای مشاهده مکان ها ،واحساس شور وتحرک زندگی وکشف ارزشها وجاذبه های نهفته در محیط است. افزایش قابلیت پیاده مداری با توجه به منافع محیط زیستی، اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و ادراک محیطی و ارتقا ایمنی و امنیتی که دارد، به موضوعی کلیدی در مباحث شهرسازی تبدیل شده است. زیرا مسیرهای پیاده حضور طولانی تر مردم را در محیط شهری فراهم می کنند. در فضای مسیر پیاده، امکان ملاقات، گفتمان و تبادل افکار و نظریات با انواع سلیقه ها از هر طبقه به گونه ای مطمین فراهم می شود. لذا در این میان درک شاخص های تاثیرگذار بر قابلیت پیاده مداری شهرها از اهمیت خاصی برخوردار است. .هدف از این پژوهش بررسی معیارهای ارایه شده در ارتباط با کیفیت پیاده راه ها در پژوهش های داخلی و تجربه استروگت-کپنهاک دانمارک و نهایتا تدویین مولفه های تاثیرگذار در کیفیت پیاده راه و سنجش پیاده راه های اجرا شده در شهر تهران (نمونه موردی: خیابان های 15 خداد، ناصرخسرو، باب همایون و صوراسرافیل)براساس این مولفه ها و نهایتا ارایه ی راهکارها و پیشنهادات در جهت ارتقای کیفیت پیاده راه ها می باشد.این پژوهش از نظر اهداف بیرونی کاربردی بوده و از نظر اهداف درونی توصیفی-تبیینی است و با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و مرور ژرف ادبیات تحقیق، مصاحبه و برداشت میدانی می باشد.