سنجش سطح توسعه یافتگی بخش های شهرستان درگز با تاکید بر عدالت فضایی

امروزه مقوله توسعه دغدغه بسیاری از کشورها است به عبارت دیگر توسعه چیزی جز رضایت بخش تر کردن وضعیت زندگی مردم نیست. بسیاری از نظریه پردازان توسعه، بر کاهش نابرابری های موجود و رفع دوگانگی ها به عنوان یکی از اهداف اساسی توسعه تاکید دارند. متاسفانه نواحی روستایی کشور علاوه بر این که از نظر سطح توسعه با سکونتگاه های شهری اختلاف زیادی دارند، فاصله و شکاف بین خود آنها نیز در خور تامل است. هدف پژوهش سطح بندی و درجه بندی بخش های شهرستان درگز از لحاظ شاخص های اقتصادی- اجتماعی، خدماتی و سلامت با استفاده از تکنیک تاکسونومی عددی اصلاح شده است. پژوهش حاضر از نوع هدف کاربردی می باشد و رویکرد حاکم بر این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. برای دستیابی به سطح بندی بخش های مختلف درگز 14 شاخص توسعه در قالب بخش های زیربنایی، آموزشی– فرهنگی، اداری– سیاسی، درمانی و بازرگانی– خدماتی با به کارگیری روش تاکسونومی عددی اصلاح شده و نرم افزار Excel مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بر اساس شاخص های مورد مطالعه در سال 1390 چهار بخش شهرستان درگز پایین تر از سطح توسعه یافتگی قرار دارند به گونه ای که بخش های چاپشلو و لطف آباد در سطح کمتر توسعه یافته و بخش های مرکزی و نوخندان در سطح توسعه نیافته قرار دارند. برای قرار گرفتن در مسیر توسعه نیاز به تلاش مسیولان در جهت تبدیل گمرک لطف آباد به منطقه آزاد اقتصادی، رسیدگی مسیولان جهت تسریع در به پایان رساندن مسیر ارتباطی تونل الله اکبر و استفاده از ظرفیت های هر بخش جهت ایجاد اشتغال در حوزه های گردشگری (پارک ملی تندوره) و مشاغل خانگی (فرش دستباف) پیشنهاد می گردد.