بررسی اثر بازخورد کاپنوگرافی حین احیای قلبی ریوی (CPR) بر بازگشت جریان خون خود به خودی (ROSC)

مقدمه بازگشت جریان خون خود به خودی هدف اولیه احیاء در ایست قلبی است. کیفیت احیای قلبی ریوی(CPR[1]) عامل مهم تعیین کننده بازگشت جریان خون خود به خودی بیمار و پیامد احیاء است. بازخورد در احیاء بر بهبود کیفیت CPR موثر بوده اما تاثیر آن بر پیامد بیمار نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بازخورد کاپنوگرافی حین  CPR بر بازگشت جریان خون خودبخودی ([2]ROSC) انجام شد. روش کار  این کارآزمایی بالینی بر روی 130 بیمار ایست قلبی در دو گروه احیاء به روش معمول و احیاء با بازخورد کاپنوگرافی توسط یک تیم احیاء مجزا در بیمارستان قایم (عج) مشهد انجام شد. بازگشت جریان خون خود به خودی با کاپنوگراف سیار با روش جریان جانبی بررسی شد. ابزار جمع آوری داده‎ها شامل فرم‎های ارزیابی اولیه بیمار، ثبت فرایند احیاء و اطلاعات دموگرافیک بود که روایی و پایایی آن تایید شد. نتایج از 130 بیمار شرکت کننده اکثریت آنان (60 %) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 7/15 ±2/57 سال و شایع‎ترین ریتم قلبی اولیه، آسیستول(3/%52) بود. در بیش از 50% موارد، مدت زمان رسیدن تیم بر بالین بیمار کمتر از یک دقیقه بود. میزان بازگشت جریان خون خود به خودی بیماران در گروه کنترل 6/44% و در گروه احیاء با کاپنوگرافی 1/63 % بود که تفاوت چشمگیری بین دو گروه وجود داشت (035/0< p). نتیجه­گیری بازخورد کاپنوگرافی در حین احیاء میزان بازگشت جریان خون خود به خودی و کیفیت احیاء را ارتقاء می‎دهد، لذا استفاده از آن در تمامی موارد احیاء بیمارستانی توصیه می‎شود. [1]CardioPulmonary Resuscitation [2] Return of Spontaneous Circulation