برهمکنش سلول های بنیادی بندناف انسانی و داربست حاصل از سلول زدایی عصب سیاتیک

امروزه با پیشرفت فراوانی که در زمینه مهندسی بافت عصبی حاصل شده است، لزوم به کارگیری روش های نوین برای ساخت و به کارگیری موادی با ساختاری ترکیبی می تواند گامی مهم در راستای ترمیم ضایعات سیستم عصبی به شمار می آید. استفاده از داربست های سلول زدایی شده مزایایی از قبیل کاهش پاسخ ایمنی به دنبال انجام پیوند، امکان استفاده از پیوند زنوگرافت، امکان حفظ ویژگی های طبیعی بافت سلول زدایی شده، تخلخل و عدم سمیت، قابلیت استفاده گسترده و اقتصادی بودن آن را به همراه دارد. در این راستا در این پژوهش ابتدا داربست سلول زدایی شده از عصب سیاتیک موش صحرایی با استفاده از روش سلول زدایی ساندل تهیه و به محیط کشت حاوی پنی سیلین/ جنتامایسین با PH=7/2 در دمای 4 درجه سانتیگراد منتقل گردید. سپس دارست ها از لحاظ ساختاری و سپس ا زنظر کیفیت و چگونگی حذف سلول ها با استفاده از میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین / ایوزین، پیرکوفوشین، DAPI مورد بررسی قرار گرفت. سلول بنیادی بند ناف انسان بعد از استخراج بر روی داربست سلول زدایی شده کاشته شد، سپس به روش آزمون رنگ سنجی MTT رشد و تکثیر سلول ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده زیست پذیری بودن داربست ها در شرایط آزمایشگاهی می باشد، که می تواند به عنوان گزینه ای مناسب جهت درمان ضایعات اعصاب محیطی مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.