استحکام الاستیک داربست های نانوفیبری کامپوزیت PLGA-Fibrin متاثر از مشخصات ساختاری داربست و ترکیب ماده

داربست های ساخته شده از ترکیب یک بیومتریال مصنوعی مانند PLGA و یک پلیمر طبیعی مانند فیبرین مزایای هر دو را برای ایجاد بستری مناسب جهت رشد و تقسیم سلولی فراهم می آورند تا بتوان به ترمیم، بازسازی و جایگزینی بافت های آسیب دیده پرداخت. هدف از تولید چنین بستری علاوه بر تسهیل اتصال سلولی و ارتقاء زیست سازگاری، حصول مشخصات ساختاری و مکانیکی سازگار با محل آناتومیکی پیوند، متناسب با فرایند رشد دورن تنی و برون تنی، بازسازی بافتی و دستکاری جراحی در حین پیوند می باشد. وجود ارتباط، تناسب و توازن بین جنس ماده و مشخصه های ساختاری-حجمی داربست با رفتار مکانیکی آن پیش از این به اثبات رسیده است و در این مطالعه به منظور روشن شدن الگوی این تناسب و توازن در داربستهای الکتروریسی شده کامپوزیت PLGA/Fibrin، محلولهای PLGA:Fibrin %10 با نسبتهای مختلف 10:0، 9:1، 8:2 و 7:3 تهیه و پس از بهینهسازی پارامترهای الکتروریسی، داربست هایی جهتمند و تصادفی تولید شد. مورفولوژی الیاف و تخلخل داربستها به کمک پردازش تصاویر SEM بررسی، ارتباط این دو با نتایج آزمون مکانیکی کششی داربستها مطالعه و نتایج به کمک نرمافزار SPSS تحلیل و گزارش شد. نتایج حاکی از حضور الیافی همگن، بدون بید و قطرات آب و از نظر ضخامت نسبتا همگن می باشد که قطر الیاف تصادفی به صورت معنادار بالاتر از الیاف جهت مند است (به ترتیب در محدوده 0/1 تا 3/5 و 0/15 تا 1/2 میکرومتر) که با افزایش فیبرین ضخامت الیاف کاسته شده است. تخلخل و ارتباط درونی تخلخلها مناسب است (به ترتیب 79/28 تا 82/32 و 20/26 تا 25/4 درصد) که در داربستهای جهتمند کمتر از داربستهای تصادفی است و با افزودن فیبرین مقادیر تا حدی افزایش یافتند . مشخصات مکانیکی تمامی داربستها برای هدف مهندسی انواع بافت ها مناسب است. استحکام کششی نمونه های جهتمند بیشتر از نمونه های تصادفی است که با افزایش فیبرین ویسکوزیته کاهش و درنتیجه استحکام کششی و الاستیسیته نمونه ها کاهش یافته است. افزایش درصد فیبرین از یک سو باعث کاهش قطر الیاف و در نتیجه کاهش شدید مقاومت الاستیک در داربست های جهتمند و کاهش نسبی آن در داربستهای تصادفی شد و از سوی دیگر بر تخلخل و ارتباط درونی تخلخل داربستها و ای این نظر بر مدول الاستیک داربستها تاثیر چشمگیری نداشته است. بنابراین اینگونه می توان بحث کرد که افزودن فیبرین قطر الیاف را کاسته و منجر به تولید الیافی همگن تر از نظر ضخامتی شد تا مجموعه این دو منجر به کاهش مقاومت کششی داربستها شود.