ارزیابی داده های لیزر اسکنر هوایی، زمینی و دستی در مستند نگاری میراث فرهنگی

ایران به دلیل تمدن کهن و دارا بودن میراث باارزش فرهنگی و باستانی نیازمند مستندسازی، حفاظت و مرمت، بازسازی و ثبت آثار است بنابراین بدون داشتن اطلاعات مکانی دقیق از بنا و محدوده آن امکان مستند نگاری و ثبت جهانی آن امکان پذیر نمی باشد. به کارگیری روشهای قدیمی در تهیه مدلها و نقشه های موردنیاز مطالعات باعث بروز مشکلاتی شده است. با ورودفن6اوری سنجشازدور به علم باستان شناسی امکان ثبت و ذخیره رقومی سه بعدی بناهای تاریخی وجود دارد، لیزر اسکنر باقابلیت نفوذ در پوشش متراکم جنگل و همچنین قابلیت برداشت بیش از میلیونها نقطه در زمان کوتاه میتواند مدل رقومی زمین، مدل سطح زمین و عوارض زیر تاج پوشش جنگل را استخراج و کشف کند، با تلفیق داده لیزر اسکنرها و فتوگرامتری برد کوتاه به عنوان روشهای نقشه برداری نوین از آثار و بناهای تاریخی-باستانی، فرآیند مدل سازی، مطالعه، مستندسازی و اجرای مرمت را دقیق تر کرده و سرعت بخشیده است و همچنین مدل سه بعدی با بافت واقعی در محوطه ها و ابنیه ی تاریخی با دقت میلیمتری را امکان پذیر ساخته است و چشماندازی برای محققان باستانشناسی فراهم کند که بتوانند مدل سه بعدی رقومی از بنا را ذخیره و به آیندگان منتقل کنند،. با توجه به کاربرد وسیع اینفن6اوری به منظور مستند نگاری که تا قبل از این امکان تجسم آن نبود هنوز به دلیل مشکلاتی اعم از نیمهخودکار بودن روشها، عدم استخراج لبه بنا، هزینه برداشت، عدم استخراج بافت و غیره در این زمان به رسمیت شناختهنشده است. علیرغم این کمبودها و مشکلاتی که این فن6اوری دارا میباشد باید در روشهای سنتی تجدیدنظر شود و با استفاده از روشهای ژیوماتیک و تصاویر ماهواره ای و عکسهای هوایی از صرف زمان، هزینه زیاد و خستگی نیروی انسانی در فعالیت های مستندسازی، معماری و مدلهای سه بعدی و نمایشی جلوگیری کرد.