تحلیل پراکنش فضایی خدمات اورژانس پیش بیمارستانی شهر مشهد

زمینه و هدف: دسترسی فیزیکی خدمات سلامت به وسیله موقعیت جغرافیایی بیمار و در ارتباط با امکانات موجود، موانع فیزیکی، توپوگرافی و دسترسی برای رسیدن به مقصد تعیین می شود. لذا پژوهش حاضر به دنبال سنجش وضع توزیع و پراکنش پایگاه ها و بیمارستان های شهر مشهد است.روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی و کاربردی، جمعیت مورد مطالعه برای نقاط پر حادثه شهر مشهد شامل 21142 ماموریت انجام شده در سال 1393 می باشد. اطلاعات مورد نیاز پژوهشگر از طریق دریافت پرونده های مصدومین از واحد آمار مرکز گردآوری شد. با تشکیل پایگاه داده های شبکه معابر شهر مشهد در محیط GIS به عنوان Link های ارتباطی و تعریف مراکز اورژانس به عنوان Facility ، شعاع پایگاه های اورژانس به روش Service Area روی شبکه معابر شهر مشهد ترسیم می گردد یافته ها: در این مطالعه محدوده هایی با تراکم بالای خدمات بر حسب تعداد مراکز در فاصله کم و مساحت بیشتر و محدوده هایی با مساحت کم و فاصله بیش از حد مشخص گردید. پس از تطبیق نقشه پراکندگی پایگاه ها با پراکندگی تصادفات، محدوده های دارای کمترین پراکنش تصادف و بیشترین سرویس دهی خدمات اورژانس و همچنین تصادفات بالا و سرویس دهی کمتر به دست آمد.نتیجه گیری: پراکنش پایگاه ها و بیمارستان ها وضعیت توزیع مناسبی نداشته که می تواند منجر به پایین آمدن سطح دسترسی مطلوب، و ایجاد تمرکز غیرمنطقی گردد. برای پوشش دهی ماموریت های اورژانس نیاز به راه اندازی پایگاه های اورژانس و تکمیل بیمارستان های موجود در سطح شهر می باشد