بررسی ساختمان های میان مرتبه بتنی با بادبند بتنی مورب با آرایش پیوسته

علم مهندسی زلزله ساختمانها در سال1950 میلادی هم زمان با فعالیتهای گسترده بازسازی پس از پایان جنگ جهانی دوم شروع گردید. تلاشهای اولیه به منظور مقاوم سازی ساختمانها، براساس فرضیاتی نه چندان دقیق بر روی واکنش سازه در اثر ارتعاش زمین صورت گرفت که بدلیل کمبود ابزار تحلیل مناسب و سوابق اطلاعاتی کافی در مورد زلزله، روشهای ناقصی بودند. [1] مشاهده عملکرد سازه ها در هنگام وقوع زلزله و همچنین مطالعات تحلیلی و کارهای آزمایشگاهی و جمع آوری اطلاعات مربوط به زمین لرزه های چهار دهه اخیر، امکان ارایه روشی مدرن برای طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله را فراهم آورده است. در طی دهه 1950 ، سیستم قاب خمشی شکل پذیر از سیستم قاب خمشی که در آن زمان تنها سیستم مقاوم در ساختمانهای چندین طبقه بتنی و فولادی بود ، منشا گرفت و به دلیل رفتار مناسب این سیستم در برابر زلزله، کاربرد آن تا اواخر دهه 1950 ادامه یافت شده در سراسر جهان طی دهه های 60 و 70 و 80 میلادی منجر به جمع آوری اطلاعات مفصلی در رابطه با واکنش سیستمهای ساختمانی دارای دیوار برشی در هنگام زلزله شد که این مطالعات براهمیت قاب خمشی شکل پذیر در کاهش بار زلزله تاکید داشتند. با توجه به اینکه سازه های دارای صلبیت بیشتر یعنی شکل پذیری کمتر در هنگام زلزله، تحت نیروهای به مراتب قوی تری قرار میگیرند و از آنجا که وجود دیوار برشی در ساختمانها باعث افزایش صلبیت استفاده می کند.طی گذشت سال ها با افزایش روبه رشد علم محققان برآن آمدند با استفاده از بادبند های بتنی باعث افزایش میزان مقاومت ساختمان شدند در این مقاله به بررسی شیوه جدید از بادبند های مورب بتنی می پردازیم.