نقش عوامل موثردر طراحی سیما شهری با تاکید بر شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: منطقه 9 شهر مشهد)

امروزه با توسعه روزافزون، شهرهای کوچک و بزرگ فاقد طراحی سیمای شهری مطلوب می باشند. سازگاری این طراحی ها با نیاز ساکنان، در کانون توجه کارشناسان قرارگرفته است. طراحی فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر نقش منحصربه فردی دارند. این فضاها بخش عمدهای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان ازجمله کودکان را به خود اختصاص می دهند و از دیدگاه مهندسی علوم انسانی، ارتقای کیفیت طراحی این فضاها می تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی های گروهی و پرورش خلاقیت در کودکان موثر باشد. این نوشتار می کوشد تا عوامل موثر بر طراحی سیمای شهر با در نظر گرفتن شهر دوستدار کودکان را بررسی کند. روش مورد استفاده در این مقاله، به صورت میدانی و جامعه آماری، کودکان 5الی 9 سال منطقه 9 کلانشهر مشهد بوده است که از تعریف مولفه های موردنظر به وسیله ابزار پرسشنامه نظریات جامعه مورد تحلیل به وسیله آزمون تی تک نمونه ای مورد تحلیل spss آماری کرد آوری و به وسیله نرم افزار قرارگرفته و نتایج نشان می دهد که برخی از مولفه ها بیشترین تاثیرگذاری را بر طراحی سیما شهری داشته اند؛ عبارتاند از: کفپوش پیاده روها با میانگین 4.32 قرارگیری طراحی آبخوری هایی جهت استفاده کودکان با میانگین 4.34 نقاشی جداره ها با میانگین 4.45 فراهم کردن تسهیلات برای کودکان با میانگین 4.70 تنوع طرح های ساختمانی کاربری ها با میانگین 4.23