بررسی اصول پایداری اجتماعی در طراحی مجموعه های فرهنگی و هنری

در بستر افزایش توجهات بین المللی به محیط زیست و مسایل مربوط به کیفیت زندگی، تلاش برای دستیابی به پایداری اجتماعی در شهرها اهمیت ویژه ای یافته است. در این میان مجموعه های فرهنگی هنری به عنوان مبنای فیزیکی اجتماعی می تواند نقش بسیار مهمی در زمینه پایداری شهرها ترویج فرهنگ ایفا کند. پایداری اجتماعی در معنای مترادف بالا بردن زندگی انسان نسل حاضر و نسل آینده با در نظر گرفتن استعدادها و ظرفیت های او و برآوردن نیازهای همه اقشار است. امروزه پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها به ویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری بوده است. این موضوع می تواند از طریق سه شاخصه اصلی تاثیرگذار بر روی این مهم یعنی: مولفه اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در کنار یکدیگر به ت عادل برسد. مولفه اقتصادی از طریق سرمایه گذاران به علت انگیزه های مالی، اغلب به حد افراط مورد توجه قرار می گیرد، این در حالی است که توجه به مولفه اجتماعی کمتر مورد عنایت همگان قرار گرفته است. مجموعه فرهنگی به عنوان یک کالبد موثر و ارزشمدن نقش مهمی در کیفیت بخشیدن به پایداری اجتماعی شهری و ترویج فرهنگ و ارتقا کیفیت آن در راستای پایداری اجتماعی دارد. عناصر هنری مستقر در فضای فرهنگی هنری می توانند زمینه ساز حضور یا عدم حضور شهروندان در فضاهای شهری باشند. در این میان تاکیدات پایداری اجتماعی در حوزه نظری و تجارب عملیاتی آن حاکی از توجه ویژه به سرمایه های اجتماعی در قالب استعدادهای فردی و گروهی در زمینه های هنری، فرهنگی، علمی و ورزشی از سویی توجه به ظرفیت های ویژه مکانی و تمایزات محلی میراث فرهنگی، طبیعی و معنوی) در پس زمینه پذیر تنوع مکانی – فرهنگی، رقابت اقتصادی و انسجام اجتماعی از سوی دیگر است، در پژوهش حاضر اصول پایداری اجتماعی در طراحی مجموعه فرهنگی هنری که امروزه یکی از مهم ترین عرصه های فرهنگی می باشد مورد بررسی قرار گرفته است برای ن یل به این پایداری رعایت زیر مولفه هایی از قبیل: عدالت، مسایل زیباشناسی، راحتی، آسایش، امنیت و رشد کودکان، هویت اجتماعی و سایر شاخصه های مرتبط امروزی ضروری است.