تاثیر طرح ملی طناورز بر هماهنگی حرکتی دانش آموزان ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین طناب زنی بر هماهنگی حرکتی دانش آموزان در طرح طناورز بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که به صورت میدانی و با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ی دانش اموزان پسر پایه چهارم مقطع ابتدایی ناحیه 6 مشهد می باشد که از این میان تعداد 60 نفر به صورت خوشه ای مرحله ای انتخاب سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دانش آموزان هر دو گروه کنترل و ازمایش مورد ارزیابی آزمون هماهنگی حرکتی (KTK) که شامل مولفه های (جابجایی و حرکت – تعادل – پرش و چابکی) بود قرار گرفتند. سپس گروه طناب زنی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه برنامه طناب زنی طرح طناورز که شامل 12 نوع روش طناب زنی بود انجام دادند و گروه کنترل نیز تمرینات معمول ورزشی (بازیهای توپی) را دنبال کردند. در پایان 12 هفته مجددا آزمون هماهنگی حرکتی در هر دو گروه کنترل و آزمایش اجرا شد. برای آزمون فرضیه ها از روش آماری تی مستقل استفاده شد.. نتایج تحقیق نشان داد که برنامه طناب زنی بر هماهنگی حرکتی دانش آموزان تاثیر معنی داری دارد و گروه طناب زنی نسبت به گروه کنترل از هماهنگی حرکتی بالاتری برخوردار بودند. بررسی انجام شده نشان داد که دوازده هفته تمرین طناب زنی بر هماهنگی حرکتی دستها، پرش جانبی، جابجایی و حرکت، تعادل حرکتی و پرش و چابکی دانش آموزان تاثیر معنی داری دارد