بررسی خاستگاه اسطوره ای نام در گستره ادبیات حماسی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 395

فایل این مقاله در 31 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MMJ-13-46_003

تاریخ نمایه سازی: 4 خرداد 1398

چکیده مقاله:

نام پوشی یا افشای نام یکی از بن مایه های برجسته در ادبیات حماسی است. هدف ما در این جستار بررسی نام از این منظر در شاهنامه فردوسی، منظومه های پهلوانی، و طومارهای نقالی است. بدین منظور این آثار با روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا واکاوی شده اند. حاصل آنکه پهلوانان در رویارویی با دشمن چهار شیوه را در پیش می گیرند؛ در بیست وپنج مورد بی محابا و آشکارا نام خود را فاش می کنند، در پنج مورد با نامی جعلی با دشمن رویاروی می شوند، در یک مورد تنها به لقب یا کنیه خود اشاره می کنند، و در نه مورد از افشای نام و کنیه خود پرهیز می کنند. با اینکه این چهار شیوه در ظاهر تناقض آمیز می نماید، همه خاستگاهی اسطوره ای و آیینی دارند و نه تنها نقیض یکدیگر نیستند، بلکه نشان دهنده جایگاه خطیر نام در باور پیشینیان هستند؛ در گذشته عده ای چنین می اندیشیدند که نام بخشی حیاتی از وجود هر فرد است و در صورت فاش شدن آن نزد دشمن، طلسم می شوند و دشمن بر آن ها چیره می شود؛ بنابراین، از افشای نام پرهیز می کردند، یا با نامی جعلی با دشمن رویارو می شدند؛ گروهی معتقد بودند که اگر نام دشمنان را بر زبان برانند، دشمنان جانی دوباره می یابند و به یورش بر آن ها برانگیخته می شوند و از این رو، گاه اگر دشمن نام پهلوان را بر زبان نمی آورد، پهلوان خود پیش دستی می کرد و با فریاد کشیدن نامش، دشمنان را مرعوب می کرد؛ وجه سوم اینکه کنیه یا لقب برخلاف نام، جزء حیاتی وجود پهلوان به شمار نمی آمد و می توانستند در مقابل دشمن، با پرهیز از افشای نام، به کنیه یا لقب خود اشاره کنند.

نویسندگان

محمود رضایی دشت ارژنه

دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • قرآن کریم. ...
  • آیدنلو، سجاد. 1390. دفتر خسروان (برگزیده شاهنامه فردوسی). تهران: سخن. ...
  • اسدی توسی، ابومنصور علی بن احمد. 1319. لغت فرس، به ...
  • اسلامی ندوشن، محمدعلی. 1374. داستان داستان ها. تهران: آثار. ...
  • بانوگشسپ نامه. 1393. تصحیح روح انگیزکراچی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی ...
  • برگ نیسی، کاظم. 1388. شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی. تهران: فکر ...
  • تاریخ سیستان. 1314. تصحیحمحمدتقی بهار. به همت محمد رمضانی. تهران: ...
  • جوینی، عزیزالله. 1384. داستان رستم و اسفندیار. تهران: دانشگاه تهران. ...
  • خالقی مطلق، جلال. 1391. یادداشت های شاهنامه. تهران: مرکز دایره ...
  • خلف تبریزی، محمدحسین. 1357. برهان قاطع. به اهتمام محمد معین. ...
  • رستگار فسایی، منصور. 1386. حماسه رستم و اسفندیار. تهران: جام. ...
  • زریری، مرشد عباس. 1369. داستان رستم و سهراب. به کوشش ...
  • زنجانی، محمود. 1372. فرهنگ جامع شاهنامه. تهران: عطایی. ...
  • سام نامه. 1386. تصحیح میترا مهرآبادی. تهران: دنیای کتاب. ...
  • شعار، جعفر و حسن انوری. 1384. رزم نامه رستم و ...
  • شوالیه، ژان و آلن گربران. 1387. فرهنگ نمادها. ترجمه و ...
  • فردوسی، ابوالقاسم.1389. شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق. چ سوم. ...
  • فروید، زیگموند. 1369. توتم و تابو. ترجمه محمدعلی خنجی. تهران: ...
  • فریزر، جیمز جرج. 1384. شاخه زرین. ترجمه کاظم فیروزمند. تهران: ...
  • کزازی، میرجلال الدین. 1387. خشم در چشم. تبریز: آیدین. ...
  • . 1385. نامه باستان (نه جلد). چ دوم. تهران: سمت. ...
  • کک کوهزاد. 1382. به کوشش سیدمحمد دبیرسیاقی. تهران: انجمن آثار ...
  • کوسج، شمس الدین محمد. 1382. برزونامه. مقدمه، تحقیق، و تصحیح ...
  • مادح، قاسم. 1380. جهانگیرنامه. به کوشش ضیاء الدین سجادی. تهران: ...
  • مینوی، مجتبی. 1369. داستان رستم و سهراب. به کوشش مهدی ...
  • ناصرخسرو قبادیانی. 1363. جامع الحکمتین. تصحیح محمد معین و هانری ...
  • نظری، جلیل و افضل مقیمی. 1384. داستان های پرآب چشم. ...
  • نوشین، عبدالحسین. 1386. واژه نامک (فرهنگ واژه های دشوار شاهنامه). ...
  • هفت منظومه حماسی. 1394. تصحیح رضا غفوری. تهران: مرکز پژوهشی ...
  • یاحقی، محمدجعفر. 1368. سوگنامه سهراب. مشهد: توس. ...
  • نمایش کامل مراجع