مناسبات دین و دولت در دوران پادشاهان شیعی اوده هند؛
محل انتشار: فصلنامه سیاست متعالیه، دوره: 6، شماره: 22
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 334
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMP-6-22_008
تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1398
چکیده مقاله:
هم زمان با انقراض پادشاهی صفویان، حکومت شیعی اوده به نحو رسمی در هند شکل گرفت. تعامل علما با حکومت در شرایطی صورت می پذیرفت که جامعه ی شیعی هند با سه چالش: استعمار خارجی، تنازعات درون دینی و مذهبی (در قالب نظریه ی امامت- خلافت)، و نحوه ی تعامل علمای شیعه با حکومت شیعی اوده روبه رو بود. در مواجهه با استعمار، هر دو گرایش جهان اسلام با رویکرد انقلابی، اقدام به بازیابی هویت دینی کردند؛ در تقابل اندیشه ی امامت شیعی و خلافت سنی، تحلیل محتوایی و استدلال به منابع اهل سنت در راستای اثبات امامت شیعی را دنبال نمودند؛ و در زمینه ی مناسبات علمای شیعی و حکومت، الگوی سیاسی شیعه، نظام امامت و ولایت بود و مشی عملی علما با سلاطین شیعی نیز با تاکیدبر همگرایی و همکاری و با محوریت رویکرد سیاسی اصلاحی در مناسبات اجتماعی و سیاسی صورت پذیرفت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید حسن ابوصالح
عضو هیات علمی/دانشگاه ارومیه
علیرضا ناییج
دانشحوی دکتری روابط بین الملل