تمایزهای کارشناسی در قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری

پیشرفت علم و فن در تمام زمینه ها موجب گردیده تا کمتر کسی توانایی اظهارنظر و احاطه به موضوعات مختلف فنی و علمی را داشته باشد. با این وصف، قاضی در راه اجرای عدالت با دشواری فراوان روبهروست. ارجاع امر به کارشناسی نه تنها راهنمای قاضی در کشف موضوع است، بلکه موجبات سوءاستفاده احتمالی در باب صدور رای توسط قاضی و خودکامگی وی را میبندد. مقررات مربوط به کارشناسی همواره مورد توجه مقنن بوده و اختصاص مواد متعددی در قانون آیین دادرسی مدنی به این موضوع، نمایانگر این امر است. در قانون جدید آیین دادرسی کیفری نیز بر خلاف قانون سابق، مواد متعددی به این موضوع اختصاص یافته که اگرچه بسیاری از این مواد تکرار مواد قانون آیین دادرسی مدنی است، لیکن برخی از آنها نیز سابقه ای در سایر قوانین ندارند. در این پژوهش سعی شده تا با روش توصیفی و تحلیلی ضمن بررسی مقررات قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری در زمینه کارشناسی، نوآوری های قانون آیین دادرسی کیفری در این باب و تمایزهای آن با قانون آیین دادرسی مدنی بررسی شود.