اثر فعالیت بدنی با میانجیگری ردیاب بر استقامت قلبی-عروقی و کیفیت زندگی سالمندان کم تحرک

مقدمه: نقش فعالیت بدنی بر سلامت روانی و جسمانی به عنوان مهمترین عامل موثر در ارتقاء و تکامل انسانها به ویژه در بین سالمندان از اهمیت ویژهای برخوردار است. یکی از ابزار انگیزشی برای فعالیت بدنی، ردیاب های فعالیت می باشد که عمکلرد مکانیکی- فیزیولوژیکی سالمند را مورد ارزیابی قرار میدهد و میتواند از طریق بازخوردی که به سالمند میدهد باعث انگیزش تمرین شود. روش شناسی: این تحقیق به لحاظ هدف از نوع کارآزمایی بالینی و به لحاظ جمع آوری اطلاعات، میدانی است. شرکت کنندگان 45 نفرسالمند کم تحرکی هستند که بیش از 60 سال سن داشته که در خانه سالمندان منطقه 8 شهر تهران به طور شبانه روزی پذیرایی می شدند. از پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (IPAQ)، پرسشنامه آمادگی فعالیت بدنی مثبت (+PAR-Q) و پرسشنامه انگیزه های تمرین (EMI-2) جهت انتخاب آزمودنیها استفاده شد. آزمودنیها در سه گروه کنترل، گروه آزمایش فعالیت بدنی با ردیاب و گروه آزمایش فعالیت بدنی بدون ردیاب بطور تصادفی آرایش شدند. جهت اندازه گیری استقامت قلبی- عروقی از آزمون راکپورت و جهت ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) در گروههای مستقل و تکراری و آزمون تعقیبی حداقل تفاوت معنی دار فیشر (LSD) استفاده شد (α=.05).