شهر آشوب مهستی، پناهگاه امن اعتراض
محل انتشار: پژوهشنامه ادب غنایی، دوره: 13، شماره: 24
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 563
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-13-24_013
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1398
چکیده مقاله:
شهرآشوبهای مهستی تعریضی است به شاعران ستایشگر و ممدوحان شیفته ی قدرت در جامعهای طبقاتی که مدیحه اعتبار خاصی داشت و ارزش حاکمان به مدیحه سرایان درباری بود. هدف این مقاله شناخت نشانههای پنهان این رفتار کنایی در معانی ضمنی شعر زنی شاعر در قرن ششم هجری قمری است. دوره ی سلجوقی به لحاظ شعری دوره ی اوج رونق شعرهای مدحی بود، اما مهستی برخلاف شاعران ستایشگر، شعرهای اجتماعی واکنشی سرود. چرایی این موضوع در مقاله ی حاضر با رویکرد جامعه شناسی ادبیات در سه بخش بررسی گردید، الف: نخست شرایط سیاسی، اجتماعی دوره ی مورد بحث و تاثیر آن بر شعر مطالعه گردید و جریان شعر ستایشی و کارکرد آن مورد بررسی قرار گرفت. ب: به سنتهای فرهنگی محدود کننده که زن را از مقابله ی رویارو برحذر میکند و همچنین به وضعیت زنان و شرایط زنی شاعر اشاره شد. پ: با برداشت کلی از شهرآشوبهای مهستی و تبیین رفتار زنانه او در برابر جریان شعر مدحی، مقاله نتیجه میگیرد که مهستی نخستین زن شاعری است که با رفتاری خردمندانه در قالب رباعی، شعر اجتماعی شهرآشوب را در مقابل مدح پادشاه و درباریان به شناخت و ستایش طبقه ی کارگر و مشاغل آن ها اختصاص داد و به گونهای کنایی اعتراض خود را نسبت به شاعران مدیحهسرا و ممدوحان نشان داد و مدح را که خاص طبقه ی خواص بود از اعتبار انداخت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
روح انگیز کراچی
پژوهشگاه علوم انسانی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :