رابطه حرمت خود و سلامت روانی: نقش واسطه ای شادکامی

هدف پژوهش حاضر بررسی مدل یابی رابطه بین حرمت خود و سلامت روانی با نقش واسطه ای شادکامی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. به این منظور 300دانش آموز پسر از مقطع اول دبیرستان شهر تهران از 8 منطقه 6، 7، 8، 9، 12، 15، 17، 19،به صورت تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس حرمت خود آیزنک (نقل از پاشا شریفی وهمکاران، (1387، سلامت عمومی گلدبرگ و همکاران (1979) ، شادکامی آکسفورد که توسط علی پور (1375) در ایران اعتباریابی شد، پاسخ دادند. یافته های حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که مدل موردنظر، برازش مناسبی دارد، و شادکامی نقش واسطه ای بین حرمت خود باسلامت روانی ایفا میکند. %54 از سلامت روانی دانش آموزان توسط متغیرهای پژوهش تبیین شد که در نوع خود تبیین خوبی است. نتایج حاکی از برازش خوب مدل بود و نشاندهنده رابطه معنادار بین حرمت خود با سلامت روانی در بین دانش آموزان پسر مقطع اول دبیرستان منتخب شهر تهران با نقش واسطه ای شادکامی بود.